Het is me nog niet eerder overkomen dat ik tot vlak voor het verstrijken van de deadline niet wist, waar ik het in mijn column over zou gaan hebben. Geloof het of niet, maar tijdens het typen van deze woorden heb ik nog steeds geen enkel idee. Zijn er dan geen sportieve hoogtepunten in onze regio of elders in de wereld die sportieve aandacht verdienen? Die zijn er altijd wel, maar mogelijk zijn het er juist wel wat te veel en zie ik door de bomen het bos niet meer. Of is dit dan het zogenaamde writersblock? Dat denk ik niet, het ligt waarschijnlijk aan het feit dat ik de afgelopen dagen (te?) intensief met wat andere zaken bezig ben geweest en nu geconfronteerd word met deze deadline. Ik ga maar eens wat zappen. De volleyballers doen het niet slecht, zie ik, maar ja volleybal?
Ik zit dus met mijn laptop op schoot wat te mijmeren over een onderwerp, terwijl op het scherm voor me nu de beelden voorbij komen van de voetbalwedstrijd Fortuna Sittard tegen Willem II. Niet dat ik deze wedstrijd speciaal wilde zien, maar de wedstrijd kwam min of meer toevallig ook voorbij en zo’n affiche zou mijn aandacht voor het schrijven van mijn column toch niet kunnen afleiden?
Maar dat was een grote vergissing en van het typen van woorden kwam steeds minder terecht. Wat een wedstrijd, wat een strijd en wat een beleving. Geen vijf verdedigers op een rijtje, maar twee teams die volledig gingen voor de aanval. Zo hoort dit spelletje naar mijn mening ook gespeeld te worden, want voetbal moet entertainment zijn voor de kijkers op de bank en de supporters op de tribune. Daar zullen trainers waarschijnlijk heel anders over denken, maar ik ben dan ook geen trainer, maar een liefhebber van het spelletje en van doelpunten. Wat een verademing om deze passie en belevenis te zien en op het puntje van je stoel te zitten. Dat had ik echt niet gedacht toen ik tijdens het zappen terecht kwam bij deze wedstrijd. Voor deze wedstrijd zou ik ook zeker niet thuis blijven, maar nu ben ik blij dat ik deze wedstrijd voor een groot gedeelte heb kunnen zien en beleven. Wie had dat gedacht?
Dit weekend is het affiche natuurlijk PSV tegen Ajax en iedereen is vol verwachting en kijkt uit naar de confrontatie tussen de, op dit moment, met afstand beste twee teams van de vaderlandse competitie. Natuurlijk staan er in Eindhoven kwalitatief betere en duurdere spelers aan de aftrap, maar ik vraag mij echt af of deze teams eenzelfde boeiende performance op de mat gaan leggen. De tactiek zal de doorslag waarschijnlijk wel weer geven en dat gaat vrijwel altijd ten koste van het kijkspel. Natuurlijk kijk ook ik uit naar deze wedstrijd, maar ik vrees dat ik zojuist de wedstrijd van het weekend al gezien heb, met dank aan de spelers en de trainers van Fortuna Sittard en Willem II.
Nu weet ik nog steeds niet waar ik het in mijn column over moet gaan hebben. Nou ja, dan sla ik maar een weekje over.
Chris Walraven
Chris niet zo ver van jouw woonplaats wordt elke 14 degen ook spektakel geboden. Je doet de club uit Almelo tekort om dat even niet te memoreren. Tegen Ado, AZ en het hele zwakke De Graafschap werd je als toeschouwer ‘even’ op 11 doelpunten getrakteerd!! En daar zaten beauty’s bij! Kom op man! Je schrijft over clubs waar het Twentse volk geen binding mee heeft, boeiend deze column Chris. Bij jou om de hoek speelt inmiddels een club die gedeeld 2e is in de eredivisie! Tel je zegeningen en hou het kort bij huis. Nu nog een beetje meer commitment en een hogere gunfactor van het Twentse volk en we zijn staan daar waar we horen en wat de club zo langzamerhand wel verdiend.