Ons hockeyveld ligt naast een psychiatrische instelling. Een van de bewoners komt regelmatig langs. Het is een oorlogsveteraan met een zwaar trauma, een souvenir van de Balkan. Hij declameert complete gedichten, maakt mooie woordgrappen en doet absoluut geen vlieg kwaad. Van hem zijn er helaas zeer velen over heel de wereld en voor deze slachtoffers van geweld en verschrikking zijn er sinds 2014 de Invictus Games, waarop fysiek of mentaal getroffen militairen hun sportieve talenten kunnen tonen.
De organisatie van dit evenement is een initiatief van Prins Harry en afgelopen weken vond het toernooi plaats in Australië. Een van de deelnemers namens Nederland was de 42-jarige Edwin Vermetten, die in 2001 bij een ernstig verkeersongeluk in het voormalige Joegoslavië zwaar gewond raakte. Sindsdien mist hij een kuitbeen en een enkel, heeft hij geen knieschijf in het linkerbeen en zijn rechts alle middenvoetsbeentjes vastgezet. Hij deed mee aan het tennisdubbel en tijdens een wedstrijd toonde hij inderdaad een regelrechte klasbak te zijn. Paul Guest, zijn Engelse partner, kreeg last van zijn posttraumatische stressstoornis toen een helicopter overvloog. Vermetten staakte de match en begon zijn teamgenoot te troosten, waarop deze zichzelf weer herpakte.
Het waren ontroerende beelden die de hele wereld overgingen: twee bomen van kerels die zich voor elkaar niet schaamden om hun ware gevoelens te laten zien. Tijdens de slotceremonie kreeg de Nederlandse held van Prins Harry een speciale prijs, de Above and Beyond Award. Van mij mag hij straks ook Sportman van het Jaar worden.
Peter Bonder
