Verandering van spijs doet eten. Af en toe je leefpatroon, je beroep of je baan eens wijzigen is volgens psychologen heel goed. Het brengt nieuw elan, je motivatie krijgt een positieve impuls, je netwerk een andere samenstelling met nieuwe kansen. In het profvoetbal is veranderen van werkplek schering en inslag. Spelers komen en gaan, hoppen van club naar club. Slechts een enkeling draagt drie jaar of langer hetzelfde shirt. Hun manager bepaalt vaak waar het volgende tussenstation ligt. “Oh, speel ik volgend jaar in België? Wat zegt u Griekenland zou ook nog kunnen? Oké, dan wachten we nog even af.”
Het is voorgekomen dat vrouwlief in het ziekenhuis ligt in verband met de bevalling van het eerste kindje, terwijl haar voetballende man op een appartementje zit op 4000 km afstand, omdat zijn makelaar hem daar naar toe gedirigeerd heeft. Een club van betere naam, een hoger salaris en/of een grotere kans op een basisplaats is vaak de drijfveer voor het steeds weer veranderen van club.
Over dit fenomeen, de voortdurende zwerftocht van de profspelers langs allerlei clubs in allerlei landen, had ik afgelopen weekend een gesprekje met enkele vrienden. Ze vinden het een bizarre wereld en dat is ook zo. Het te verdienen salaris vergoedt veel van de merkwaardige keuzes die veel voetballers maken of liever gezegd die veel spelersmakelaars maken in hun zucht naar zelfverrijking.
Ik keek nog even waar een aantal spelers van FC Twente en Heracles gebleven is na hun vertrek afgelopen zomer en vooral ook of het hen goed gaat daar. Vaak heeft het welbevinden van zo’n verhuizende speler alles te maken met het al of niet verwerven van een basisplaats.
Bij FC Twente vertrokken veel spelers. De enige die een basisplaats heeft Michael Liendl. Herinnert u zich de Oostenrijker nog? Hij speelt in de Bundesliga van zijn vaderland bij Wolfsberger AC en heeft in 14 wedstrijden 7 doelpunten en 7 assists achter zijn naam staan. Daar keek ik van op, want bij de FC kreeg hij niet veel klaar. Zijn landgenoot Marko Kvasina speelt ook in de Bundeliga van het Alpenland. De lange spits speelde een keer of acht mee en scoorde twee keer en ook Christian Cuevas heeft het daar naar zijn zin. Hij speelde bij Austria Wien al negen wedstrijden en heeft ook al vier keer geel gezien, maar dat zal niemand verbazen.
Hidde ter Avest lijkt het te gaan maken in de Serie A. Hij heeft al enkele wedstrijden in het eerste elftal van Udinese mee gedaan. Opvallend is de positie van Fredrik Jensen bij FC Augsburg in de Duitse Bundesliga. Hij leverde de FC zo’n twee miljoen euro op, maar de 21-jarige Fin speelde tot nu toe slechts 23 minuten. Stefan Thesker (foto | Holstein Kiel), Adam Maher (AZ) en Adnane Tighadouini (Esbjerg) zitten meestal op de bank. Laatstgenoemde is 26 jaar en Esbjerg is al de negende club in zijn uiterst grillige carrière.
Van de vertrokken spelers bij Heracles was ik vooral benieuwd naar de vorderingen van Paul Gladon en Jamiro Monteiro. Gladon is door eigenaar Wolverhampton Wanderers verhuurd aan het Belgische Sint Truiden, maar speelt daar nauwelijks. Van Monteiro (foto) was ik vorig seizoen stiekem een fan. De kleine energieke middenvelder 
beschikte bij Heracles over een pittig motortje. Hij was altijd overal en vooral op de plekken waar hij hoorde te zijn. Prima speler. Jammer dat hij na een jaar alweer verder trok. Monteiro staat thans onder contract bij FC Metz in Frankrijk, de koploper van Lique 2. Maar helaas voor hem speelt hij weinig. Tip aan MJ Fledderus of wellicht Ted van Leeuwen: verlos de komende winterstop deze buitengewoon nuttige speler uit zijn uitzichtloze situatie. Hij maakt het elftal beter.
het is heel simpel
NL is een kweekvijver, turnover bij elke club aanzienlijk.
Hier anticipeer je op door je als kweekvijver te gedragen.
Altijd een 5 jarenplan, altijd jeugd die klaar staat.
Met Meneer van Leeuwen ga je het niet redden. Met de Assistent van de Assitents’ Assistant, Pusic en gepromoveerde ballenjongen Garcia, die samen minder ervaring hebben dan een 2de jaars CIOS student ga je het simpelweg NOOIT redden.
Bij FCT moeten ze normaal gaan doen. Een TS stel je aan op basis van ervaring en/of talent, op basis van HR-processen. Persoonlijkheids-testen en 360’s, daarna leveren ze een 100 pagina opstel in over voetbal-visie etc.
Schimmige figuren laat je links liggen, en trainers die hebben staan neuspeuteren tijdens het degradatiejaar al helemaal. We zien het amateurisme er nu wekelijks van afdruipen. Er is geen excuus meer voor wanprestaties en puntverlies dat enkel te wijten valt aan ‘inzet’ en motivatie, of banale wissels. Zekhnini voor Oosterwijk. Hoe komt die Meneer erop?