In het afgelopen weekend sijpelde langzaam maar zeker het bericht door dat Fred Rutten de nieuwe hoofdcoach van Anderlecht zou gaan worden. Zondagmorgen kreeg ik wat appjes dat het zover was. Eén zo’n appje sprong eruit. Een hartstochtelijke supporter van FC Twente verpakte zijn mening in de volgende tekst:
“Fred Rutten nieuwe trainer Anderlecht.”
“Judas”.
In die ene betiteling liet hij me weten dat Rutten, net als de Judas uit het Nieuwe Testament, zijn club verloochende. In de naam Judas verpakte de fan tevens zijn teleurstelling over Ruttens vertrek naar Brussel. Hij zag net als zovelen – waaronder overigens ikzelf ook – in Rutten de man die de FC met zijn ervaring en goede kijk op voetbalzaken weer terug kan voeren naar de bovenste helft van de eredivisie. Rutten is een man van de club. De FC zit diep in zijn hart, dat weet iedereen. Maar hij koos voor een andere job, terwijl de FC diep in de put zit en mannen nodig heeft, die haar bij de hand nemen en met veel verstandige keuzes terugbrengt naar het niveau waar duizenden fans en andere voetballiefhebbers haar zo graag willen zien. Rutten zou een uitstekend opperhoofd kunnen zijn van de FC. Sterker nog, ik zag in hem zelfs een prima algemeen directeur, zoals ik op deze plek onlangs al heb betoogd.
Precies tien jaar geleden speelde de FC in Eindhoven gelijk tegen PSV en won het de volgende wedstrijd van Vitesse. In Europa was de uitwedstrijd tegen Olympique Marseille in aantocht die zou uitdraaien op een prachtige partij met een 1-0 overwinning voor de Twentenaren. Dat is allemaal nog maar kort geleden. De fans verlangen diep in hun hart terug naar de fraaie tijden van toen, maar die weg is langer dan ze denken. Daarvoor moet in alle geledingen van de club heel veel werk verzet worden met als hoofdpunten de terugkeer naar de eredivisie en het herstellen van de infrastructuur (lees: creëren van een goede jeugdopleiding).
Fred Rutten wil graag helpen, hij blijft adviseur, maar kiest ook voor zijn eigen loopbaan, voor zijn vak als voetbaltrainer. Dat deed hij in 2008 toen hij de FC verruilde voor Schalke04 en dat doet hij nu. Hij wil nog steeds laten zien wat hij in zijn mars heeft, wil aantonen dat zijn voetbalvisie past bij topclubs. Hij heeft al heel wat mooie clubs van naam geleid, maar werd nog nooit ergens landskampioen. Bij de prachtige, historische en enigszins weggezakte club Anderlecht kan hij zijn ei goed kwijt en kan hij zijn blazoen verder oppoetsen. Ik ben benieuwd en met mij velen.
We feliciteren hem ipv hem een Judas te noemen. Dat is zwaar onterecht. Daarvoor is hij van te grote betekenis voor de FC geweest en zeker weten zal hij dat ergens in de toekomst ook weer zijn.
