De wat beter geïnformeerde volger van de wielersport zal ongetwijfeld weten dat ik een probleem heb met bepaalde kleuren geel. Ook tijdens deze prille voorjaarsweken houdt het geel mij bezig. Tijdens een fijn looprondje over de Holterberg deze week stelde ik vast dat de gele bloemetjes van het klein hoefblad op enkele plaatsen weer wat kleur geven aan een verder nog kale natuur.
De flanken van de Holterberg worden vanaf de stationskant bestormd door gele glyfosaatweilanden. Grassen en onkruiden verdorren momenteel in een gifgeel woestijnlandschap waarin geen leven meer te bespeuren is. Enkele weken geleden is mest uitgereden als voedingsbodem voor de maïsmonoculturen op de Holterenk.
In Borger wordt een stuk weiland van 36 hectare voorbereid op de komst van zonnepanelen. De faciliterende boer gaf deze week tijdens een interview aan een enorm voorstander te zijn van de energietransitie. Maar moest ook wel toegeven dat een oogst pootaardappelen tegenwoordig slechts een schamel boterhammetje belegt. Zonnepanelen leveren een veel interessanter businessmodel op. Ondertussen komen de vlak langs de percelen wonende Borgernaren in opstand tegen het verdampen van zoveel landschappelijk aantrekkelijke, vrije ruimte in hun directe woonomgeving. De boer liet zich ondertussen ook nog ontvallen dat 3000 jaar geleden de Drenten rond het nabij gelegen hunebed woonden. Over de jaren geleden aangelegde rijksweg enkele honderden meters verderop zeurt toch ook niemand? Dit is vooruitgang en we moeten maar leren wennen aan landschappen bedekt met zonnepanelen. Misschien ligt het aan mijzelf en maak ik inmiddels deel uit van de vergrijsde generatie die per definitie elke verandering of vooruitgang als bedreigend ervaart.
Fietsend, hardlopend en wandelend zie ik het landschap om mij heen teloor gaan. Ik verdenk die Holtense boeren ervan dat zij hun landerijen zonnepanelen ready aan het maken zijn. Glyfosfaat is een probaat middel: uiteindelijk gedijen alleen nog de glasplaten. Ik denk dat ik maar eens wat vaker het vliegtuig ga pakken om het natuurschoon op te zoeken. Of enkele maanden per jaar bivakkeren aan de rollatorboulevard in Benidorm. Mijn eigen lichaam als zonnepaneel, die gedachte staat mij wel aan tijdens deze gure grauwe week.
Theo de Rooij
Mooi sprokk’n, Theo. Morgen gaan we weer, een weekje zonnepaneel spelen op Mallorca, op de racefiets, Theo!
Veel plezier! En kom veilig en heelhuids terug!
Zoveel doods is er niet aan de oranje velden hoor, binnen een maand of wat staat er weer een fris groen, gezond gewas op. Mede mogelijk gemaakt door het leven in de grond en het niet verdampte water agv de bespuiting. Zonnepanelen horen op het dak, boterham of niet!!
Strooizout is schadelijker voor de natuur dan glyfosaat, ook maar mee stoppen?