Heb afgelopen zaterdag met verbazing gekeken naar de Champions finale tussen Barcelona en Manchester United. Natuurlijk heb ik genoten van het superieure spel van de Spanjaarden. Het leek wel of de Engelsen er niks meer van konden. Ze zijn echter wel de kampioen van Engeland. Op het middenveld tikte Barcelona er heerlijk op los zonder dat ze een strobreed in de weg werden gelegd. Ik vind het echter ongelooflijk dat er van de bank af bij Manchester niks gebeurde. Ferguson zat erbij en keer ernaar. Hij liet zijn centrum achterin, Ferdinand en Vidic, zwemmen zonder dat ze een directe tegenstander hadden. Ze stonden als twee pilaren te wachten op de dingen die gingen gebeuren.
Barcelona had heel slim Messi een linie terug laten zakken naar het middenveld. Hij voetbalde tussen de linies in zonder echt kort gedekt te worden. Hij speelde als God in Frankrijk. Messi, Xavi, Iniesta en Busquets tikten er in driehoekjes op het middenveld rustig op los zonder echte tegenstand te krijgen. Villa en Torres speelden als twee wijde spitsen van buiten af komend en werden gedekt door de backs. Dus Ferdinand en Vidic werden constant geconfronteerd met lopende mensen die op hen af kwamen. Ze konden zich niet vastbijten in een spits die er al stond en waar ze in konden ‘klimmen’. Kortom, ze stonden voor joker. Ferguson deed niets. Vorig seizoen in de halve finale echter elimineerde Inter met Mourinho de aanvalsdrift van Barcelona. Ze stonden er veel korter op. Messi kreeg geen poot aan de grond. Nee, de Engelsen stonden in de positie te wachten en werden gekild. Ferguson keek er stoïcijns naar en miste de flexibiliteit en het tactische oog om de wedstrijd te lezen, deed niets om de zaken te doen keren. Ik had een centrale verdediger eruit gehaald en een middenvelder extra gebracht. In dit geval was Ferdinand het slachtoffer geworden, want Vidic is beweeglijker en de hoge ballen waar Ferdinand goed in is, kwamen er toch niet. Bovendien heeft hij de draaisnelheid van een tank.
Engelsen denken dat ze het voetbal hebben uitgevonden en blijven blind vasthouden aan het gewortelde systeeem van 4-4-2 (4-5-1), missen elke tactische flexibiliteit. Kortom, hooghartig, tactisch gefaald en dus afgemaakt.
