Onze atletiekvereniging heet Sisu. De buitenwacht heeft er vreemde associaties bij: een sponsorend frisdrankmerk, Sterk in Samenwerking Uiteraard, Simpel Super, de achternaam van een exotische oprichter, een poging om slissende leden uit te sluiten. Overigens weten de meeste leden ook niet wat het is of voorstelt – en het zal ze jeuken. Om even een oneliner van mijn generatie van stal te halen: deze jeugd is niet meer geïnteresseerd in de historie of achtergrond van de vereniging. Zo, dat is eruit.
Rest mij een exposé te geven over de betekenis van dat “Sisu”. Ik hoor u als het ware denken: wil die man een hele column schrijven over een verenigingsnaam? Jazeker. Dan moet ik mij nog ernstig beperken ook. Daarom niet gedraald. Sisu is Fins en het komt volgens de overlevering (en het boek daarover) “uit een mistig verleden”. Hier schieten wij dus niet veel mee op. Ik had het over een boek en jazeker: er verscheen een boek dat, hoe kan het ook anders, “Sisu” als titel heeft, met als motto dat de titelpagina reeds vermeldt: “De Finse kunst om met kracht te leven”. Sisu verwijst naar een mengsel van moed, veerkracht, lef, standvastigheid en doorzettingsvermogen. Dat is nogal wat. Het heeft iets commando-achtig. Een beetje Fin meent (al zijn zij er te bescheiden om er voor uit te komen) dat hij of zij dat bezit. Zij bedrijven namelijk Sisukkaasti, wat in hun uiterst bizarre taaltje wil zeggen: iets doen met Sisu.
Al met al is begrijpelijk waarom die lui zo in Sisu (Sisukas) zijn. Finland is natuur in het kwadraat. Waar wij ons reeds Tarzan wanen in een plukje bomen en tussen armetierig struikgewas, is er daar zodanig veel wildernis, dat bij het aanbreken van de herfst menig Fin aan een boom hangt, zij het met een touw tussen Fin en boom. Deze betreurenswaardige lieden zijn natuurlijk niet Sisukas. Wat overblijft rent monter door de eeuwig zingende bossen met niet meer dan een pukkoo (een Fins jagersmes) en kanoot, vist en jaagt dat het een lust is en kan niet wachten tot het winter is. Want waar u en ik bij min drie reeds met zes lagen wol, enorme wanten en een bivakmuts staan te rillen, springen zij bij min 32 verheugd in hun niksie in een ijswak. De Finnen hebben er zelfs een naam voor: avantouinti. Daarna wordt er een kilometer of honderd gelanglaufd en als toetje is het lachen om tijdens de donkere periode slechts gekleed in een shirt en een zomerpantalonnetje een kampvuur aan te leggen. Vervolgens, om het af te leren, de sauna in. Vanzelfsprekend afgesloten met een verfrissende avantouinti.
Kijk, dat is Sisu in optima forma (olet sisukas).
Dan is het mooi dat wij Sisu heten, maar vergeleken met een beetje Fin zijn wij watjes. Zelf wil ik best wel een avantouinti doen. In een duikpak.
Erik Endlich
