1 juni 2018 plaatste ik namens de Overijsselse Fietsambassadeurs Club Immer Weiter een tweet: ‘Welkom bij Immer Weiter, Captain, voormalig FC Twente keeper en fietser Hennie Ardesch! De motor achter Stichting VVVS en levend voorbeeld van vitaliteit in Overijssel. Het rood-wit van Immer Weiter zal je goed staan!’ Eronder een foto van een in een FC Twente decor blinkende Hennie. In het voetbal soms betiteld als ijdel, in de wielersport zou bij alom te boek staan als gesoigneerd.
Ik had Hennie benaderd om onze Stichting 365 Dagen Fietsen in Overijssel te helpen het landelijke ouderenfietsprogramma Doortrappen te realiseren. Dit programma zou uitstekend kunnen passen bij zijn Stichting Veiligheid en Vitaliteit voor Senioren en bovendien zou Hennie een van de gedroomde ambassadeurs kunnen worden. Hennie reageerde enthousiast en committeerde zich aan het Overijsselse fietsen. Voordat we elkaar de handen schudden voor vertrek gaf hij mij een vierkleurige verzwaarde werpveer. ‘Dit is de sportveer van zoon Rick. Gooi maar naar mij toe.’ Ik nam enkele meters afstand en met een sierlijke boog landde de veer in zijn handen. ‘Goed voor de motoriek van ouderen. Ik deel ze overal uit.’
In de aanloop naar het eerste 365 Dagen Fietsen in Overijssel Fietssymposium op maandag 25 november in Deventer nodigde ik Hennie uit een presentatie te verzorgen tijdens een van de vier deelsessies van de bijeenkomst: Doortrappen. Rond 13h45 die dag trof ik hem bij de entree en we beenden vlot naar de schouwburglobby. Zoals gebruikelijk was Hennie een en al energie en hij vertelde over zijn op handen zijnde activiteiten. Om 15h00 startten de deelsessies, ik schoof aan bij de ondernemerssessie. Hennie trapte Doortrappen af en vertelde vol passie over het belang van veilig fietsen, bewegen en vitaliteit voor ouderen.
Na de deelsessies overhandigde ik in de grote zaal de eerste Overijsselse Fietsmonitor aan gedeputeerde Roy de Witte. Nadat ik weer had plaatsgenomen werd ik door mede-organisator Rinze Kaatman gevraagd om mee naar de lobby te komen. Er was iets ergs gebeurd. Ik kon nog net de ambulance, met daarin Hennie, zien vertrekken. Aangeslagen zocht ik in een kantoortje naar een vast telefoonnummer om zijn familie te bellen. Al snel had ik Hennie’s vrouw te pakken. ‘Hennie is onwel geworden en wordt overgebracht naar Isala in Zwolle, hij is in goede handen.’ Even later belde zij terug met de boodschap dat de situatie zich ernstig liet aanzien. De volgende dag bracht zij het slechtst mogelijke nieuws. Hennie’s hart bleek maandag geraakt te zijn als door een vernietigende bliksemschicht tijdens een hemelsblauwe zomerdag.
Een trein dendert op volle snelheid tegen een stootblok en wordt in een fractie van een seconde verpletterd. Je speelt die secondefractie in extreme slow motion af, visualiseert wat er gebeurt met die trein en projecteert op dat op maandag en dinsdag. Van alles komt voorbij. Reacties via mail, sociale netwerken en foto’s gemaakt tijdens zijn presentatie. De zelf geplaatste aankondiging op zijn LinkedInpagina dat hij maandag een presentatie tijdens het Fietssymposium zou verzorgen. Het besef dat in een Deventer parkeergarage een verlaten Nissan Qashqai staat geparkeerd. Zijn aktetasje met aantekeningen en visitekaartjes dat hier op mijn bureau ligt.
Niemand heeft het eeuwige leven. Haal er alles uit, zoals Hennie deed. Elke hartslag kan de laatste zijn.
Theo de Rooij
