Eric Wiebes is een autistische hufter. Vraag het maar aan de inwoners van Groningen, aan de mensen die in de kunst en de cultuur werken en aan de zzp’ers. Onze minister van Economische Zaken slaagt er telkens weer in om met zijn wereldvreemde opvattingen en wijsneuzige uitspraken hele bevolkingsgroepen tegen zich in het harnas te jagen. Eric Wiebes is het schoolvoorbeeld van het slimste jongetje van de klas, dat bij het partijtje voetballen altijd als laatste werd gekozen. En je mag iemand misschien niet op zijn uiterlijk en/of stemgeluid beoordelen, maar voor deze griezelige Pinokkio-lul maak ik graag een uitzondering. Waar empathie en solidariteit gevraagd worden, krijgen we van deze makelaar in arrogantie een koude douche van kille bureaucratie.
Nee, dan hebben Ronaldo en Zlatan het beter begrepen. Die trekken de knip om de nabestaanden van de slachtoffers te helpen. Oké, met zulke comfortabele salarissen is het lekker makkelijk uitgeven, maar ze doen het toch maar. Als alle profvoetballers in Duitsland, Frankrijk, Engeland, Spanje en Italië gedurende de crisis elke maand de helft van hun loon in een speciaal fonds storten, kan in ieder geval een fors deel van de financiële schade vergoed worden. Of, misschien ook wel nuttig: met dat geld kunnen wetenschappers aan de slag om een virus-killer te ontwikkelen. Het is letterlijk en figuurlijk een kwestie van de lange adem. En als ik zelf rijk genoeg was, dan organiseerde ik een actie om Eric Wiebes in een permanente quarantaine te krijgen.
Peter Bonder
