Dietmar Hopp, de schatrijke sponsor van TSG Hoffenheim, was nog niet zo lang geleden de meest gehate man van de hele Bundesliga. Schunnige spandoeken en schandalige spreekkoren waren zijn deel, enkel en alleen omdat hij zijn favoriete voetbalclub financieel ondersteunt. Intussen wordt hij door vriend en vijand op het schild gehesen, want één van zijn researchbedrijven speelt een vitale rol in de ontwikkeling van een anti-corona-middel. Ik bedoel maar: het kan verkeren, Bredero zei het al. Het virus woekert ook voort in de mentaliteit van sommige boven ons gestelden. Minister Bruno Bruins gaat tijdens een debat in de Tweede Kamer onderuit (ik hoef die beelden trouwens niet meer te zien) en aan de interruptiemicrofoon wordt Thierry Baudet door Geert Wilders geattendeerd op het voorval, maar onze boreale lavendelsnuiver moet eerst nog een belangrijk sms’je afhandelen.
Overal ontstaan spontane initiatieven om het elkaar een beetje comfortabeler te maken. Wat mij betreft geen enkel probleem, integendeel, maar een bijkomend fenomeen is dat allerlei B-artiesten de kans schoon zien om hun graantje mee te pikken uit de zieligheidsruif van het eenzaamheidsvirus. Ik zag in dit kader maandag bij Jinek zelfs Ellie Lust langs komen en dan krijg ik onwillekeurig toch zoiets van: ‘Waar gaan wij met die corona naartoe?’ Van pure schrik verslikte ik me pardoes in mijn augurk, maar nog net op tijd herstelde ik me om ervoor te pleiten dat, wanneer we deze ellende achter de rug hebben, de salarissen in het onderwijs en de zorg fors omhoog gaan. Dat zeg ik echt niet alleen omdat mijn vrouw en dochter voor de klas staan. En misschien kan iemand Hugo de Jonge influisteren dat die kermisschoenen onder deze omstandigheden echt niet kunnen.
Peter Bonder
