De provider die verantwoordelijk is voor onze tv-zenders, het internet en het gratis telefoneren van de vaste lijn (wij zijn van die fossielen) kwam met een nieuw pakket. Meer zenders, sneller internet en extra betalen voor dat gratis bellen. Afgezien van het laatste een aantrekkelijk aanbod. Alles ging dan niet meer via de kabel, maar snel en zeker door de glasvezel. Dat betekende ook meer sportzenders.
Overigens ben ik een slechte passieve sporter. Alleen atletiek en boksen hebben mijn interesse. De rest kan wat mij betreft gestolen worden. Daarbij wordt er op de Nederlandse zender eindeloos geïnterviewd, alvorens er daadwerkelijk enige sportactiviteit te zien is. Niettemin meer sport dus en derhalve een aanmerkelijke kans op vaker atletiek en knokken. De provider beloofde een monteur langs te sturen die de apparatuur gratis kwam installeren: ‘…en die gaat pas weg als alles het écht doet!’
Vanzelfsprekend waren wij goed voorbereid op zijn komst en vonden, dat een en ander in de meterkast moet worden geïnstalleerd, want het thans achter de houtkachel geposteerde modem was een eersteklas stofvanger en bromde bovendien alsof er een hommel in zat. Daarenboven konden wij in de slaapkamer geen internet ontvangen. Dat moest dus anders.
De monteur bleek een monter type, die zijn enorme gereedschapskoffer op de eetkamertafel deed ploffen, om vervolgens te informeren of de koffie reeds bruin was. De ervaring leert dat vaklieden in de watten moeten worden gelegd, wil je later niet de wrange vruchten plukken van hun nalatige werkzaamheden, zoals schroevendraaiers in de cv-ketel, een werkhandschoen in het ventilatiekanaal of een drol in de kruipruimte. We hebben wat dat betreft al van alles meegemaakt.
Na drie koppen koffie ging de man aan de slag en opende de meterkast, om verschrikt achteruit te deinzen. Het was er namelijk een stofnest en daar kon hij slecht tegen. Schielijk grepen wij de stofzuiger en gingen rigoureus aan de slag. De monteur ging ondertussen in onze tuin een sigaretje roken. Hij was inmiddels toe aan een kop thee en of wij rooibos hadden. Dat was niet het geval, waarna ik na knikbewegingen van de wederhelft haastig naar de Appie ging voor de rooibos. Onderwijl haalde onze professional het modem uit de doos. Hij kwam, zo meende de man, een handje tekort en of ik bijstand kon verlenen. Aldus hield ik in een onmogelijke bocht, om zijn gepruts niet in de weg te zitten, zowel het modem als een nijptang vast, zodat die voor het grijpen lag. Chocolademelk zou niet verkeerd zijn, aldus de in een onberispelijke overall geklede vakman.
Om kort te gaan: deze figuur is een deel van de ochtend en de gehele middag blijven knoeien, om eerst na het avondeten – het smaakte hem goed – in zijn busje te verdwijnen.
Wij hebben meer zenders, maar er loopt een golfje door het beeld. We laten het maar zo.
Erik Endlich
