Het NK Masters ging niet door afgelopen weekend. De clubkampioenschappen: een streep doorgehaald. De werpdriekamp in Exloo – afgelast. Voor niets getraind, gepiekt op het moment dat er niets te pieken viel. Nou ja, het zou natuurlijk sowieso sfeerloos zijn, zo zonder publiek. In die zin waren wij binnen de atletiek onze tijd ver vooruit. Voor corona was er namelijk ook al geen publiek. Maar toch, het is vreemd noodgedwongen een zo doelloos atletenbestaan te leiden.
Bij lopers is het leed tamelijk geringer. Lopen kan overal, de aanwezigheid van een snippertje natuur maakt het rennen reeds aantrekkelijk. Maar ik zie mij niet gewapend met een speer door de wijk gaan, het werptuig af en toe in een groenstrook plantend. Je hebt zó de politie achter je aan, die je teasert omdat een terroristisch oogmerk wordt verondersteld. Daarbij kun je in een oogwenk bijvoorbeeld een steppend kind, dat je net over het hoofd had gezien, spiesen, wat veel gedonder geeft met de ouders. Prikken op de atletiekbaan kan wel, maar het blijft behelpen zo zonder enige vorm van competitie. Springen is weliswaar iets dat in een tuin met een behoorlijk grasveldje kan worden geoefend, maar een partner wil wel eens moeilijk doen over de gestapelde en uit de slaapkamers gesleepte matrassen. De omgeving is dikwijls gespeend van enig idee wat de atleet nodig heeft om iets behoorlijks te kunnen presteren.
Enfin, vooralsnog blijven wij, als de autistische thuiswerker, maar in beperkte kring wat oefenen. Ik heb wel gedacht om dat geknoei met speren en latten te laten voor wat het is, en te gaan hardlopen. Maar een blik op de beste prestaties van het NK Masters 2019 leert, dat juist dat rennen veel deelnemers aantrekt die werkelijk onwaarschijnlijk snel over het tartan gaan. Toevallig attendeerde de buurman mij op een onlangs geaccepteerd Nederlands record van een man die de 10 k in de 70-klasse – dus tussen de 70 en 75 jaar oud – binnen 40 minuten liep. Nogmaals: een tien kilometer binnen 40 minuten. Voor een bejaarde, die tot de vorige eeuw op die leeftijd in een rusthuis zijn dagen zou slijten. Daar moet je redelijk voor doorfietsen, om dat duivelse ouwe vel te kunnen bijbenen.
Wie de moeite neemt te googelen op NK Masters uitslagen 2019 teneinde de tijden te raadplegen die op de loopnummers door de ouwe hap onder de dames en heren wordt gerend, zal zich in de meeste gevallen een uiterst trage stumper wanen. Mij dunkt dat deze en gene ontmoedigd de jeu de boulesballen ter hand neemt, of een keu bestelt.
Of ga lopen omdat het gewoon gezond en leuk is. De zwoegers die ik doorgaans door het beeld zie schuifelen moeten dat ook voor ogen hebben, hoewel hun mimiek slechts pijn en afzien verraadt. Ach, ook masochisten hebben recht op een verzetje.
Erik Endlich
