In een flits kwam vandaag op de radio de voetballer Ola John ter sprake en toevalligerwijs, als toeval bestaat en het dus geen voorzienigheid is geweest, had ik het deze week met Twente-fan Tom ten Hoope over Ola en zijn broers, zoals ik ooit in Het Bolwerk met het FC Twente-geweten Willy Berends proostte op Ola. Willy was ook fan van Ola John, herinner ik me, maar Willy was en is gek van alles wat in het rood voetbalt; hij is de Cor van der Laak van Diekman tot Veste.
De flits op de radio ging hedenmiddag over de wedstrijd van RKC tegen Willem II, in het overzichtelijke voetbaljargon met een blik op de ranglijst meteen een ‘degradatiekraker’ genoemd. De wetten van sport op de radio zijn die van de overzichtelijkheid. Ola John voetbalt nu in een mandenmakerstadion bij de club van misschien wel de beste trainer van Nederland, maar ik ken hem nog van zijn tijd in wat mijn collega Peter Bonder, hockeyer met voetbalaandrift, altoos de Beugelbunker pleegt te noemen.
Afijn, in dat gesprek met Willy Berends ging het over de steunpilaren van FC Twente. Ik moet dan altijd denken aan Epi Drost, Kick van der Vall, Eddy Achterberg, Theo Pahlplatz en Jan Jeuring. Ik noemde toen ook Ola John en Willy veerde op, enthousiast zover ik me herinner.
Ola John was een wispelturige voetballer, onmiskenbaar een begenadigd talent, maar ook grillig, wat trouwens vaak samengaat. Talent is altijd grillig. Dat ik de naam van Ola John liet vallen had te maken Joop van Keulen, ondernemer in hout te Nijverdal en fanatiek aanhanger van FC Twente. Ola John en zijn broers groeiden op in Nijverdal, verklonken aan de plaatselijke club Door Eendracht Sterk, beter bekend als DES. Van Keulen is de voetbalvader van Ola John, want herkende diens megagrote voetbaltalent in het textieldorp op de boorden van de Regge,
Ik weet het niet zeker, zal het bij gelegenheid eens vragen, maar denk dat Van Keulen heel snel zag dat het talent van Ola te groot voor de roodzwarte voetbalclub van sportpark Gagelman. En dat het wel iets was voor FC Twente, waar het gelijk van Joop van Keulen zich inderdaad snel volop openbaarde. Ola was de meest getalenteerde van de drie jongens John, die met zijn broers Collins en Paddy met hun moeder de burgeroorlog in Liberia ontvluchtte en in Nijverdal belandde. Waar ze dus gingen voetballen, talent hadden en in Enschede naar de Voetbalacademie gingen.
Ola John had ook altijd een mening, net als Joop van Keulen trouwens, maar mondigheid past niet altijd in het hiërarchische voetbalbiotoopje. Hij liet zijn voeten en zijn hoofd spreken; de uitingsvormen van zijn talent. Hij hield het acht jaar geleden in en bij Twente voor gezien toen de grote Portugese club Benfica hem verlokte. Daar werd in Twente enigszins meesmuilend en wat verongelijkt over gedaan, maar Ola John is er niet slechter van geworden. Niet als verdiener, niet als voetballer en niet als mens, want al is hij nu wat ouder, de balkunstenaar met spelinzicht leeft nog in hem.
Het zegt wel iets, misschien wel veel, dat Ola John bij zijn terugkeer naar Nederland zich niet aan de boezem van FC Twente vleide, dat hem domweg niet wilde, waarna de speler voor RKC koos, waar hij en directeur Frank van Mosselveld de verbintenis met een handtekening bekrachtigden; mandenmakers boven bierdrinkers.
Het echte enthousiasme zou hij in Enschede bij de club zijner vliegende jeugdjaren niet hebben ervaren. De basale wil om Ola John aan de selectie toe te voegen zou er in Enschede niet zijn geweest. Fred Grim sloeg met RKC meteen toe. En dus speelt Ola John nu in het blauw-geel. En al is hij op 28-jarige leeftijd niet meer de Ola John van 2012, in Waalwijk excelleert hij bij wijlen als vanouds. Toch benieuwd wat Joop van Keulen en Willy Berends daar nou van vinden…
Han Pape
