Het telefoontje kwam van Bob de Jong, in de jaren tachtig chef-sport bij Veronica. Of ik er wat voor voelde om commentaar te geven bij zijn sportgala’s, zoals het IJsgala en het Wielergala. Ik vroeg me af of ik het wel goed verstaan had, zo onverwacht kwam het en daarnaast had De Jong de eigenschap om heel zacht te praten. Maar het klopte, ik werd uitgenodigd voor een test in Hilversum.
En dus op naar Hilversum, op de enige dag ooit dat de fysiotherapeuten staakten. Genoeg tijd dus die dag. Ik werd in een aparte kamer gezet, kreeg enige uitleg over de videorecorder en moest een opname van een eerder Wielergala in Ahoy bekijken om daar later mijn commentaar bij te geven. Het bleek een wedstrijd achter derny’s te zijn. De bedoeling was dat ik het eerst op mijn manier zou inspreken, en daarna ‘zoals het moest’. Lekker opbeurend, die opmerking.
En daar zat ik dan, koptelefoon op en wachtend op de beelden. Het liep als een trein, ik kende de renners wel en kon ook over de gangmakers het een en ander vertellen, zoals over Noppie Koch en Joop Zijlaard, die ‘elke splinter van de baan kent’. Toen de opname klaar was wachtte ik op de aangekondigde uitleg over ‘hoe het moest’. Die uitleg kwam niet, ik kon stoppen. Men was verbaasd en zeer tevreden, ik kreeg een contract.
Vooral de IJsgala’s waren schitterende evenementen. De complete wereldtop vaak aan de start, estafettes, afvalwedstrijden, sprints, kortom topsport gelardeerd met soms kolderieke nummers. Sprintster Bonnie Blair op het ijs tegen atlete Nelli Cooman op een speciaal tapijt voor een sprint over 60 meter. Uitslag: onbeslist. En dat allemaal in een stijf uitverkocht Thialf. Met het inspreken was ik een dag druk in Hilversum. De banden werden per onderdeel op het Mediapark gemonteerd, per brommer naar de inspreekstudio gebracht en daarna weer per brommer naar het Mediapark. En zo ging dat de hele dag door. De man op de brommer? Olav Mol(zie foto), de huidige F1-commentator bij Ziggo. Olav nam langzaam maar zeker steeds meer over van sportchef Bob de Jong en had later de leiding tijdens de IJsgala’s. Op een van de inspreekdagen kregen Bob en Olav een helse ruzie, de ramen sneuvelden en zelfs de regieassistente zag het donker in voor Olav. Bij het volgende IJsgala was ik op weg naar de regiewagen en toen ik daar bijna was ging de deur open. Daar stond een glunderende Olav. Zijn tekst was prachtig: ‘Harry, ik ben er nog.’ Een moment om nooit te vergeten.
In totaal heb ik zeven keer een IJsgala becommentarieerd. De uitzending van 1988 werd met een kijkerstotaal van 3,5 miljoen kijkers en een waardering van 7,9 het best gewaardeerde Veronica-programma tot dat moment. Daar zal zeker het optreden van Prins Willem Alexander aan bijgedragen hebben. De kroonprins vormde een team samen met Yvonne van Gennip en Hein Vergeer, de absolute toppers van die tijd. Zijn capriolen op de schaats, de pirouettes, die hij al na 100 meter moest maken om niet helemaal te vallen, de overnames, het was televisie om van te smullen. En dan hadden we het moment waarop hij Bonnie Blair compleet ondersteboven reed nog niet eens laten zien. Te gênant, vonden we toen. Waarschijnlijk zou dat nu als hoogtepunt uitgezonden worden.
Harry Middeljans
