De sportwereld is geschokt. Niet dat het als een volkomen verrassing gold, maar toch.
Maandag jongstleden is Bibian Mentel onverwacht overleden. Die ochtend zat ze genietend in de zon, nog diezelfde middag is het blinkende van de zon voor haar voorgoed verdwenen. Op acht-en-veertig jarige leeftijd heeft de paralympische snowboardster haar finish bereikt.
Sport verbroedert, sport roept agressie op maar sport kan ook een blijvende indruk achter laten. Zo zijn er wielrenners, schaatsers, voetballers en vele andere sporters die ons in herinnering blijven als het om hun sportieve kwaliteiten gaat.
Bij Bibian Mentel is het meer, veel meer. Ze begon, net als bij zovele topsporters, als valide sporter. En succesvol. Een gouden toekomst als snowboardster lag in het verschiet totdat in 1999 een ingrijpende operatie haar bracht van valide naar invalide sporter. Overigens, het woord invalide paste niet in haar vocabulaire. ‘Je bent sporter of sporter’, andere varianten in de sport zijn er niet. Daarmee gaf ze te kennen dat beide niet naast elkaar maar evenredig aan elkaar zijn, even waardevol en als zodanig ook gewaardeerd moeten worden. Als geen ander heeft ze daar betekenis aan gegeven en hoe.
Voor veel sporters staat hoog genoteerd, waardering en het bijbehorend succes. Heel begrijpelijk maar voor Bibian Metel was de waardering en succes van haar sportieve prestaties niet een doel maar een middel. Ze wilde laten zien dat haar paralympische sport een keuze is voor een leven als sporter met vooral het accent op het woordje leven. Haar diagnoses van kanker, de operaties, het herstel en haar doorzettingsvermogen spreken tot de verbeelding. Ze koos voor het leven in al haar omvang. Ook buiten de sport. De tweede plaats in Dancing with the Stars werd een ultiem bewijs van het doorzettingsvermogen. Met haar stichting Mentelity Foundation wil ze haar wilskracht en plezier in het leven voortzetten om kinderen en jong volwassenen met een lichamelijke beperking te kunnen laten sporten. Of in haar termen “… een bijdrage in plezier van leven…”. In het leven is niet alles goud wat er blinkt. Maar dat wat Bibian Mentel ons nalaat is wel haar levenslust, in het bezit van drie gouden Paralympische medailles. Ik zal haar in gedachten blijven houden als een mens omrand met blijvend blinkend goud.
Gerard Kokhuis
