Herinneringen aan Kevin Aman

Geplaatst op 12 april 2021 door Han Pape   ·   1 Reactie

Volkomen onverwacht is de voetballer Kevin Aman dit weekend op 34-jarige leeftijd overleden. Hij speelde als kind van de club voor DETO in zijn geboorteplaats Vriezenveen, maar tussendoor ook voor andere zaterdagclubs in de top van het Twentse amateurvoetbal. Een ruwe diamant met oplichtende schitteringen.

Aman speelde behalve voor DETO ook voor andere verenigingen in de regio. Naast het eigen rood-zwart van Door Eendracht Tot Overwinning, waar hij als jong talent binnenkwam en ook weer terugkeerde, droeg hij voor een niet onaangename zakcent tevens de kleuren van andere zaterdagclubs in de top van het Twentse amateurvoetbal, zoals op De Koerbelt het rood-wit van Excelsior’31 in Rijssen en op Het Lageveld in Wierden het zwart-wit van SVZW. Een doelgerichte vleugelspits die veel scoorde, maar ook menig doelpunt voorbereidde. Een vlammende furie op doorgaans de linker flank, snel en grillig en ook nog doelgericht. Met een even straffe als strakke voorzet in het gouden been.

Altijd in de armen van DETO
Uiteindelijk keerde Aman na deze bijverdiensten terug in de armen van de enige club die altoos de zijne was en bleef, want vanaf zijn jongelingsjaren het meest vertrouwd. Hij kwam er als jongen binnen, trapte zijn ballen op velden waar in onderscheiden teams zijn talenten en zijn aspiraties werden gezien én begrepen. Natuurlijk ook het vlaggenschip. Hij kwam in 232 wedstijden voor het keurkorps van de Vriezenveense brigade van sportpark Het Midden in actie, scoorde 52 goals en bereidde er nóg meer voor.

Er waren jaren dat ik alle sportparken en derzelfer kantines en bestuurskamers kende. Van maandag tot en met vrijdag versloeg ik gemeenteraadsvergaderingen, interviewde ik kunstenaars, leraren, chirurgen en postzegelverzamelaars, bezocht ik toneelvoorstellingen en lichtte ik om het met Henk Hofland zaliger te zeggen hier en daar een tegel. Overal maakte ik verhalen van, vooral omdat ik verder nergens geschikt voor was. Dan is journalistiek tenminste nog iets. Je hoeft in dit metier niet zo veel te kunnen als je in staat bent je ogen de kost te geven, het detail te zien en de goede vragen te stellen.

Twee memorabele wedstrijden
Wat me te binnen schoot toen ik dacht aan de meest memorabele wedstrijden die ik van DETO zag kwam eerst de herinnering aan een doelpunt in de laatste minuut mij voor de geest. Het was op Het Midden en ik stond voor de bestuurskamer te praten met de ondernemers Adrie van Moort en Freek (van’n Steek) Webbink. De blessuretijd liep al toen Kevin Aman de bevrijdende 2-1 maakte. Op onze beurt maakten wij gedrieën elkaar omstotend het geluid van wilde beesten, geloof ik. De tweede pot voetbal van DETO die me net te binnen schoot was een beslissingswedstrijd tussen weer DETO en WHC op het veld van HHC in Hardenberg met in de verlenging de winnende goal, ook 2-1. Weer vielen volwassen godlof niet mij, maar wel elkaar krijsend om de hals, namelijk wethouder Jan Binnenmars en raadslid Bertus Wessels, die eigelijk van ASV’57 respectievelijk DOS’37 zijn.

Altijd de bal, nooit de man
In het weekend toog ik geregeld naar een sportpark teneinde op verzoek van de sportredactie een ‘sfeerverhaal’ te schrijven over – pak-hem-beet- Stevo-Rigtersbleek of Vroomshoopse Boys-Sparta Enschede. Ik ging naar zulke wedstrijden toe omdat ik bij gebrek aan talent om te voetballen eerlijkheidshalve moet zeggen dat ik na het typen van het wedstrijdverslag ook nog veel verhalen schreef die ik langs lijn hoorde. Een veelvoud. Over in loslippigheid aangeschoten wethouders, projectontwikkelaars met letterlijk torenhoge plannen, en dan laat ik de confidenties van spindokters nog achterwege. Bij alles geldt: ook in de krant speel je altijd de bal en nooit de man. Als je dat niet doet, hor je snel niks meer.

In mijn herinnering heb ik Kevin Aman twee keer geïnterviewd, één keer bij SVZW (hij woonde toen ook in Wierden, had daar kennis aan Mathilde, met wie hij huwde en kinderen kreeg, waardoor hij in dat dorp bivak koos) en één keer bij DETO.

Gevoed en gevormd door liefde
De band met Wierden werd niet alleen door SVZW gevormd en gevoed, maar ook door de liefde. Aman kreeg een relatie met een vrouw uit dat dorp en ging uiteindelijk ook in Wierden wonen, met echtgenote en uiteindelijk twee kinderen. Toch bleef hij meer rood-zwart dan zwart-wit.

De clubsite van DETO roemt Aman in een In Memoriam als een sociaal mens en ook zijn uitstraling als speler. En bovenal als clubman. ‘DETO treurt om het verlies van deze grote ambassadeur en bovenal dankt zij Kevin voor de vele onuitwisbare hoogtepunten.’

Han Pape