Hét beeld van dit voetbalseizoen was misschien wel de close up van de SC Heerenveen-supporter tijdens het Friese volkslied. Er stond weliswaar geen enkele Friese speler in de basis, maar dat deerde hem niet. Hij was er toch maar weer mooi bij, met z’n clubsjaal als houvast, en hij hoefde geen enkele moeite te doen om het droog te houden. Het was een dik verdiende beloning voor de KNVB, die – dat mag ook wel eens gezegd worden – het perfect georganiseerd had dat de fans weer veilig naar de tribunes konden. Maar de vreugde was voorbarig, en van korte duur bovendien, want op vrijdag 30 april kwam het kabinet in al zijn wijsheid met een algeheel stadionverbod voor de Eredivisie. (Dat er datzelfde weekend bij wedstrijden in de Keuken Kampioen Divisie wel kijkers welkom waren, viel niet uit te leggen, laat staan te rijmen en ik zal daartoe dan ook geen enkele poging wagen.)
De politiek liet zich daarmee weer eens van zijn lelijkste kant zien. Een dag eerder was er nog een soap gespeeld in de Tweede Kamer, waar rond de totempaal van Minnehaha Kaag en Hiawatha Hoekstra werd gesquaredanced aan de reïncarnatie van Mark Rutte 4.0. Gaat u er dus maar van uit dat we de komende vier jaren weer verder moeten met een schaamteloze asfaltpitbull als Cora van Nieuwenhuizen, die kritische parlementariërs bij voorkeur onder het zoab van de A4 wil stoppen. En houdt u ook maar vast rekening met een ministerspost voor Rob Jetten, die als schandknaap van dienst al zijn beschikbare openingen uit voorraad leverbaar opwierp voor een mooie functie elders in het nieuwe kabinet. Om nog maar te zwijgen van de knipmesloopings die GroenLinks en de PvdA maakten, met de dienstauto als wenkend perspectief en het wachtgeld als speculatieve bonus. Het kost kennelijk slechts een paar principes om door te dringen tot de harde kern van de plucheplakkende hooligans.
Ja, ik ben om. Ik ben een complotdenker als het om de eigenlijke drijfveren van de boven ons gestelden gaat. Druistige dreigementen houden net zo lang stand als scheten in een netje, de Tweede Kamer is de ballroom van de rituele dans, een gemaakte afspraak heeft evenveel zin als de avondklok volgens Ernst Kuipers. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de jongens en meisjes van de ChristenUnie. Deze malafide makelaars in huichelcrypto en gutmenschporno zagen hun kans schoon en verpatsten in de tempel van handjeklap en schuilevink hun judaspenningen aan de hoogst biedende: als de heidense godenzonen op het altaar van de Amsterdam Arena de ruimte zochten voor hun heiligschennende titelhymne, en dat nog wel op de Dag des Heeren, dan kon daarbij geen plaats zijn voor hun afvallige handlangers met hun duivelse triomfgezangen. Dat de goeden hiermee onder de kwaden leden (Spreuken 20:10), het zij zo. En Gert-Jan Segers zag dat het goed was.
Peter Bonder
