Om zich geheel en al te concentreren op het grote werk in Parijs, waar over veertien dagen het tennistoernooi van Roland Garros begint, neemt Elise Mertens geen enkel risico, liet ze de pers weten. De vraag is in welk opzicht het riskant is.
Mertens zal mogelijk willen bijkomen van haar niet ingecalculeerde verlies afgelopen week in Rome, waar ze in de eerste ronde al sneuvelde. Dat kan kwellen. Elke sporter is bang voor de duivel van de tegenslag. Het schort bij Mertens aan wat ‘fitheid’ wordt genoemd, maar dat is een containerbegrip, want is het een fysieke of in dit geval een psychische kwelling? Tja.
Mertens heeft een aantal dagen van hoop en vrees meegemaakt. Ze werd nummer één van de wereld in het dubbelspel, maar sneuvelde tijdens het toernooi in Rome in het enkelspel al in de eerste ronde zonder dat daar een oorzaak voor kon worden aangegeven.
En daarom neemt ze nu rust. Net als elke andere sporter kunnen ook bij Mertens psychologische factoren meespelen. Los daarvan kan voldoende tijd nemen tussen twee wedstrijden, laat staan twee toernooien, geen kwaad.
In menig opzicht doet de crisissituatie waarin Mertens zich bevindt ook denken aan die van haar vier jaar oudere collega en bijna-achternaamgenoot Kiki Bertens, die ook in een spreekwoordelijke put lijkt te zitten, want ook zij zit na wat fysieke tegenslag en enige mentale optaters. Over de Werdegang van Bertens is hier eerder al geschreven. Ook zij kwakkelt na een blessure en hier schijnt lichamelijk ongemak (achillespees) samen te gaan met een aanslag op zelfvertrouwen en mentale weerbaarheid. Zij kwam in Rome niet eens in actie, om dezelfde reden als Mertens, namelijk om lichamelijk en geestelijk klaar te zijn als over veertien dagen Roland Garros begint.
Scipio
