In de 57ste minuut wist ik genoeg. Wanneer je als bondscoach een dikke vinger naar de maatschappij maakt door een speler mee te nemen die van actieve betrokkenheid bij een steekpartij verdacht wordt, dan heb je alle morele gezag al verloren. Als je daarbij het gore lef hebt om hem het veld in te sturen ter vervanging van je beste voorhoedespeler, dan heb je er dus niets van begrepen. En als je dan na afloop ook nog met droge ogen durft te beweren dat van de gewisselde speler algemeen bekend (?) is dat hij na zeventig minuten de knollen wel op heeft, dan is dat qua privacy een grove belediging voor die speler, zijn club en diens technische staf. Frank de Boer heeft, kortom, heel wat uit te leggen en het punt is nou juist dat hij dat niet kan.
Niet over de wissel van Malen, niet over het gedoe met Cillesen, St. Juste, El Ghazi en Van der Beek, niet over het opstellen van de balverspelers Weghorst, De Roon en Van Aanholt, niet over het loslaten van de Hollandse voetbalschool, niet over het strijdplan tegen de Tsjechen en al helemaal niet over hoe het zó verschrikkelijk mis kon gaan in een wedstrijd die het verschil was tussen een schoolreisje en een survival. Wat hij wél kan uitleggen, is waarom het WK in Qatar een prima optie is. Misschien moet hij zijn debiele tweelingbroertje dan maar gaan assisteren in het comité van aanbeleveling voor die kwaadaardige kamelenridders en hun moorddadige moneten. Hoewel: als hij bondscoach blijft, kwalificeren we ons waarschijnlijk niet eens voor dat kerkhoftoernooi, en dat zou ons een hoop ellende (en nog veel meer Barbara Barend) besparen.
Peter Bonder
