De eerste sportfinale van Italië ging vandaag verloren, want de jonge Matteo Berrettini bleek niet opgewassen tegen de oude sluwe vos Novak Djokovic. Wat het vanavond wordt als er niet met een tennis-, maar met een voetbal wordt gespeeld, dat is nog de vraag. Het kan zomaar weer misgaan als de Azzuri zich in e finale van het EK laten foppen door een sluw verdedigend Engeland, dat ook nog eens het voordeel van een thuiswedstrijd heeft.
Hoe het ook zij, Djokovic heeft in de tennisfinale op Wimbledon voor de eerste Italiaanse deceptie gezorgd, want de Serviër versloeg Berrettini met klare cijfers in een viersetter. Jammer voor de Italianen, maar Djokovic won met een groot vertoon van overmacht: 4-7, 6-4, 6-4 en 6-3.
Het bijzondere is dat zijn overwinning van Djokovic’ zege is dat die hem naast met Rafael Nadal en Roger Federer op en gedeelde eerste plek van most successful players ever brengt. Alle drie hebben nu twintig grand slam-titels op hu conduitestaat. Er zal Djokovic alles aan gelegen zijn er nog een paar bij te doen, tenminste één, om de koppositie alleen in handen te hebben, en dan vermoedelijk tot in lengte van jaren voor de nu 34-jarige Big Titles King.
De grootmeester was vandaag op dreef en zal vermoedelijk heel lang de beste tennisser aller tijden blijven, en zelfs recordhouder als hij er nóg grand slam-titel aan toe weet te voegen aan zijn erelijst. Het zou zomaar kunnen, ook op basis van de duidelijk neergang van zijn Spaanse en Zwitserse vakgenoten en mederecordhouders.
In de buurt komt alleen grootheden als Björn Borg uit de jaren zeventig die vijf keer op rij Wimbledon won, elf grand slam-titels, waaronder de Channel Slam in 1978, 1979 en 1980. Voor mij is hij nog steeds de beste tennisser alle tijden.
Ook niet gespeend van talent en zegepraal zijn John McEnroe en Boem Boem Becker, maar dat dan vanwege Djokovic toch maar zo de top van de subtop worden. Voorlopig zet ik Borg op één, Djokovic op twee, Federer op drie, Nadal op vjer en McEnroe op vijf.
Scipio
