De schoolreisjes van vroeger zijn eigenlijk niet anders dan nu. Of toch wel? In de drie laatste klassen van de basisschool mag je mee op schoolreisje. Maanden van te voren wordt er in de klas al over gesproken. Het is maandag 26 juli.
‘Juf waar gaan we ook alweer naar toe? Gaan we daar leuke spelletjes doen?’. Natuurlijk wordt door de schoolleiding, de meesters en de juffen er alles aan gedaan om het schoolreisje zo goed mogelijk en zonder tegenslagen te organiseren. Het thuisfront wordt ingelicht, in de schoolkrant wordt al vroegtijdig wereldkundig gemaakt waar de klassen naar toe gaan. Er worden planningen gemaakt, enkele ‘vaste ouders’ gaan mee om alles in goede banen te leiden. Onderweg vaste ‘ijkpunten’ om het verwachte niet ingehaald te laten worden door het onverwachte.
Een bijzondere groep dat nu het laatste schoolreisje maakt, is groep acht van juf Edith. Zij weten zes jaar lang dat, als zij de basisschool afsluiten, dan een midweek op pad gaan. Meestal in een jeugdherberg die van alle gemakken en ongemakken is voorzien. Dan is het zover, checklist één, checklist twee, alle namen, alle telefoonnummers. Als er onverwacht toch iets mis gaat, wie van de ouders op welk moment te bereiken is. Onderweg enkele stops en spelletjes om toch maar attent te blijven. ‘Hoever is het vanuit Hengelo naar Zandvoort? Als we een fietswedstrijdje houden, wie is dan de snelste? Welk team zal aan het eind van de week de meeste punten hebben gehaald, de jongens of de meisjes? ‘Alles is tot ‘tien cijfers achter de komma’ voorbereid. De leiding weet ook welke scholen er nog meer zijn daar in het vakantiehuis in Zandvoort. Altijd gemakkelijk om te weten.
Zondag 25 juli. Na 150 kilometer, en vier uur later is de klas aan de finish. Niet de schoolklas met juf Edith maar het uiterst selecte klasje van juf Loes, de vier meisjes van de Nederlandse wielerploeg. Het klasje van juf Loes zou eerst vorig jaar al samen op stap. Dat is nu, een jaar later dan toch een feit. De meisjes hadden zich er zo op verheugd. Ze wisten wie er allemaal nog meer in het hotel van Nike, een van de Griekse Goden, aanwezig waren. Maar wat blijkt, dat andere meisje, met een tien voor rekenen, van die andere school is iedereen te slim af. Of is dat nou net niet de goede term. De meisjes van juf Loes en Loes zelf hebben niet goed opgelet. In het spelletje wie het snelst kan fietsen is er toch wat mis gegaan. Zeg maar gerust, is alles mis gegaan. Was juf Edith er maar geweest, zij weet in ieder geval wel hoe je een schoolreisje moet organiseren. Gelukkig hebben andere klas- en schoolgenoten het deze week toch weer goed kunnen maken.
Gerard Kokhuis
