Heel wat leu hebt nen bucketlist. Ne lieste van dinge wat ze in öar leaven nog es ‘mut’ doon. Vake steet doar, nöast ofgezaagde dinge as bungeejumpen en bäckpäcken duur Vietnam, ‘een book skrieven’ tusken. Bie mie nit. Slimmer nog, ik hebbe eagenlik in ‘t geheel nit zonne bökkerdlieste (dan hold iej tied oaver vuur echte verrassingen). En woer as et bie de meeste leu bie wilde dreumen blif, begun ik zo es heanig wat vuur mie oet te skrieven.
Et mut oargens in oktober van 2020 ewest wean. Ik zatte bie de kearls van VL17 tusken de plastik sputterslatten tegen de Corona wat vuur mie hen te dreumen (of koffie te drinken, dat kump ook nog wal es vuur), want ik har vuur FreshText net nen groten skriefopdracht ineleaverd en an ’n volgenden was ik nog neet begunnen. Met kantoorkameröade Kevin en Stefan zat ik wat te nöalen oaver zoeperieje en andere Twentse tradities en wo biezunder a’w hier toch eagenlik met mekoar ummegoat. En dat dat toch wal es vuur verwarring kon zorgen bie ‘boetenmaarksen’.
Tegelieke dreef nog oargens in et achterheuvd et book ‘The truth about the Irish’ van Terry Eagleton rond. Dat mos ik ooit vuur de studie leazen. Dat was zo vlot en plezerig eskreven en metene zo verhelderend, dat ik in dee geest es wat harsenkronkels op papier plearden. Dat gung mooi vlot. In minder as een half uurken had ik et eerste heuvdstukke kloar. ‘Dan kan et ook neet wat wean,’ heur ik oe denken. Mer toen as ik et vuurleazen deed an de kantoormöage mossen ze eerst lachen, toen warren ze eaven stille en doarnoa zeaden ze: ‘Doar zit verestig wat in, Matn!’
Ne moand later wör ik ontbeuden duur Keuning Abels, op zien domoalige residentie, Café Sprakel in Lönneker. As oetgever van et vertaalvakblad Filter wol hee mie vroagen um ne speciale biedrage te skrieven oaver nen Nedersaksischen kiek op oaverzetten. Tegelieke was et ne mooie geleagenheid um wat Hoarfstbukke bie de heurne te griepen. Hee deed ondertusken wat vertellen oaver de beuke wat hee oet had egeven. ‘Ik hebbe ook een book eskreven,’ pocheden ik. ‘Ooh?’ deed Abels en treuk zik an zien glas oaver de toafel noar vuurten. ‘Doot es een bölleken dan?’ Woernoa ik em et heuvdstukke ‘Trouwen’ vuurleus. De rest weet ik neet mear. Hef vaste met dee lange lieste met bukke te maken.
‘Tukkerspotten’ ligt nou oet de bookwinkelskappen te skreeuwen. Wee had dat edacht. Zonder bucketlist oaverkomt oe de meuiste dinge. As niks mut, mag allens.
Martin ter Denge
