Et mut in 1996 wean ewest. Alle jongs oet de klasse hadden ofekuierd (behalve Dieuwert, den was kloker as tied verknooien an zaken woera’j neet vuur geboren zint). Achterin de wieke De Hagslagen, bie eeuwig duo Rick en Robert achterlangs. Links den plas, rechts wat volkstuinen, der tusken langs et spoer nen langen streppel grös groot genog vuur wat bössels van een joar of 11. Stefan har vuurof ne fleske met water kold elegd en der zat noe nen groten kloeten met ies in. ‘Kump wal tlechte, wocht melof,’ zea hee met zienen mooien flap-R. Doar mo’j ontzag vuur hebben, want Stefan was met zinne dikke spierballen toonbeeld van mannelikheid. Et tweede onofskeidelike duo Herman en Remco warren der, net as Andries, Bart, Jobert, Anderen Martin, Gerjan en ‘oonzen Wullijan’, Wiljan. Zelfs Gerwin en Harmen warren met ekömmen. Links en rechts twee heupkes van jässe of vesten as doelpöste. Zeuven tegen zeuvene, dat köm mooi oet.
Ik har geluk dat ik lange bene hebbe. Dan kö’j meters maken. Völle mear kon ik der ook neet met. Nog linkspeutiger as Johan Cruijff. Al heurt den naam geheels neet in dit verhaal. Ik was dan ook vuural drok met heel völle vriejlopen. Et zol mer zo können dat ik ’n anstichter zin van et fenomeen Freerunning.
Vuurdeel was wal dat et voordan spannend bleef: as ik den bal kreeg, wussen iej net zo min as ikzelf vunne kante as ik ne opstotten. Mer toen, in dat vuurjoar van 1996, stunden de stearns in de juuste liene, weeiden et geluk mie in de rugge, en veulen den bal precies wat ik wol.
Spits Anderen Martin, met zinne flitsende spillebeentjes en onnoavolgboaren techniek vuur ene den nooit bie Ksjelsjor espöld had, wus zik wier es duur alle viejandige linies hen te wosseln. Ik deed wat ik good kon, vriejlopen op rechts. Kieper Harmen köm met iks-bene oet de gole, Anderen Martin skeuf ne vakkundig vuurlangs, zo bie mie vuur et stottebeen. BADOEW! Doar skeut den bal dan toch tusken de klearheupkes! Ze keken mie allemoal an met ogene net glöazige cipeln. En ikke wierumme. De wind ruusden juichend duur de boomtöppe.
Good vief minuten later was Herman an de bal. Nog al zonnen pingelder. Gerwin achterin was he zo vuurbie, butje Andries lanceren zikzelf met nen bots oaver Herman zien stoarke been. Wier leup ik onmundig vriej en steuk ik vanof et middenveld op de gole op an. Herman zaggen et. Onbaatzuchtig deed hee mie met nen krommen um Harmen hen nen vuurzet. Wier plearen ik em met al mien geweld in ’n hook. Robert, een betten de Marc Overmars van Riessen, treuk ziene zwoare ogenbrauwen op: ‘Lekker, Ter Denge!’ High-five van Herman.
Ter Denge was in vörm. Nen niejen spits! Et was mer eaven of doar köm ik wier. Dit moal wus Stefan mie te vinden. Harmen deuk der wier finaal oaverhen.
Noa de tied reagenden et komplimenten. Mer nen ‘hetrik’ he’k nooit wier emaakt. Oetskeiden op et heugtepunt.
