Heel völle dinge begint bie mien breur. Heel völle positieve dinge! Loa’w dat vuurop stellen, want et is nen mooien kearl met een härte van gold. Mer ook mienen hartstochteliken ofkeer van fietsen.
Ooit deed hee hardzwemmen. Kon he machtig, want ze vreugen em zelfs vuur de Oaveriesselse selectie. Mer wedstriedzwemmen op zundag, dat doo’j nich a’j oet Riessen komt. En hee mos nog gewoon lustern. Do was de waterwille der of, want woer doo’j et dan nog vuur? Mer al den jacht in de hoed mos hee toch kwiet. Dus ontdekken hee fietsen.
Alle joaren gunge wiej met vakantie noar Zeeland, in een huuske op een park. Doar zat tellevisie in en dat ha’w zelf neet. Rechtevoort dut mie dat niks, der is ja toch gin driete vuur. Mer in dee tied was dat magisch. Noa nen dag balgen op ’n strand gauw onder et ziejke ’n zand oet de höare speulen en dan kort vuur et oavendetten glöaindig van de Aftersun nog eaven vuur de televisie.
Lekker Cartoon Network kie- Niks, mien breur knippen der gauw nen anderen zender vuur. Kieken noar gladte kearlkes dee’t uren in nen langen optocht achter auto’s anfietsen met nog mear fietsen op et dak. Onderwiel toonloos genöal oaver dörpkes dee’t nog platbombardeerd warren in ‘n Tweeden Wearldoorlog, onder et gefoekerte van nen helikopter. Iederen dag wier. Iej begriept dat dat neet hulp. Et mag ook de readen wean da’k niks met Frankriek hebbe.
Bie thoes in de skure hung ons altied wier dee donderse racefietse in ‘n gankpad, want den mos zowat iederen dag epoetsed worden. An toafel gung et oaver Shimano zus en De Zwaluwen zo. En a’j dan meant dat ik doar wal umhen kon leaven, dan deed hee ook nog es niks as andringen dat ik een moal met zol, want ‘dan zol ik et wal mooi goan vinden’.
Um der of te wean zea ik mer ne keer joa. Binnen twee uur had hee ne olde racefietse regeld. Toen mos et em wean. As darteenjöarig kearlken heistern ik met de tonge op et döarde knoopsgat achter em an, hee al flink in de gröai en al zien hele leaven sportman. En mer jakkern. Metene ’n Holterboarg in. Ik vund et al heel wat da’k helemoal noar Holten was ekömmen. Hee met dartig in et uur tegen de tien percent an. Ik lopende.
Hee treud mer verdan. Ik der achteran. Noa een uur lukken et mie te informeren woer’w feitelik warren. Hee wus et ook neet. Kats verjagd. Nen paddestool zea Barchem 4km. Had ik nog nooit van eheurd, ik wanen mie kats an de andere kante van de wearld. Op dee stea he’k ducht mie et vleuken eleard. En toen mo’w ook nog wierumme. Et oavertugen mie van heel völle, mer neet van et plezeer van fietsen.
Pas twentig joar later he’w met mekoar wier efietsed. Mountainbiken dit moal, høken duur de Riessender leemkoelen. Halverweage anleggen op et terras. As hee dat noe direkt edoan had…
Martin ter Denge
