Het stadion van Feyenoord is misschien wel het mooiste van Nederland. Ik heb daar topdagen beleefd. Spanning, spektakel en sensatie. Zo herinner ik mij geweldige performances, waarover straks meer. Eerst even dat stadion, want dat gebiedt de actualiteit.
Het hangt aan elkaar van leningen, premisses, dromelantijnen (dat woord heb ik bedacht voor de mengeling van dromerijen en tierelantijnen), wanbestuur en koppen in een Maasoever-gaten vol dekzand, miljoenen schuld bij banken en bedrijven. Dát is De Kuip. Schuld bij deze en gene en dus schatplichtig aan diezelfde deze en gene. Dan is de verleiding groot te gaan lenen. Een put waar je niet uitkomt. De kans bestaat dat Feyenoord eigendom wordt van banken en conglomeraten, van een Amerikaanse bankier of een Saoedische prins. Lekker ben je als club in handen van – pak hem beet -Goldman Sachs of de emir van Qatar. Verzuipen in De Kuip.
Feyenoord is technisch failliet, vanwege naar het zich laat aanzien miljoenen schuld en ik zou niet weten wie dat moet oplossen. De Kuip dreigt, omdat het in onderpand is gegeven, in bancaire en/of buitenlandse handen te komen. En dan is De Kuip ook nog eens zo ongeveer uitgewoond, in de zin van afgeschreven wegens te veel lasten en te weinig onderhoud, in elke betekenis van het woord.
Dat gaat me door merg en been. Want ik zei al dat De Kuip me dierbaar is. Ik heb daar veel mooie dingen gezien. Ik ben erin 1990 toen we een jaar verkering hadden met de liefde van mijn leven naar een concert van Tina Turner geweest. We hebben vele jaren en tot groot genoegen in zonde geleefd, maar zijn nu geregistreerde partners, die nog steeds met plezier in kennelijke zonde leven, in het besef dat de Heer de zegen geeft aan huizen waar de Liefde woont. Zo heb ik mogen verzuipen in De Kuip…you’re my private dancer…
Overigens ben ik later met de dochter van mijn verkering, ook nog eens naar De Kuip getreind vanwege een optreden van een vriendengroep die zich The Backstreet Boys noemde, jongens met kekke pakjes aan, dito hoedjes op, jongens die een knappe show hadden met ingestudeerde pasjes en ingeblikte muziek, maar ik vond er weinig aan, al genoot ik van het plezier van de aangenomen dochter die ik veel gunde, want u weet, de beste vaders zijn aangewaaide vaders, ook al laten ze zich soms bedotten vanwege geld en goed.
U zult begrijpen dat voor mij aan De Kuip voor dierbare herinneringen kleven. De muziek en de liefde. De echte liefde voor Feyenoord heb ik niet, ook al is het een prachtige club met een prachtig stadion. (Voor het voetbal ging ik altijd naar de Bornsestraat te Almelo, het Diekman in Enschede en het Lageveld benoorden Wierden.) Hoe ver de liefde voor Feyenoord kan gaan, heb ik een keer na een midagje HHC ervaren in Hardenberg toen een Huisman uit Daarlerveen de omgeving van het gebenedijde café De Herdenberger onveilig maakte, omdat Feyenoord had gewonnen. ‘Er is maar één woord…’ spuwde hij hij burgemeester Bert Meulman en de HHC-bestuurders Bert Nijboer en Johan Evers in de oren… ‘Feijeenooooord.’
Han Pape
