‘Voetbal is oorlog!’ Rinus Michels roond 1970. Met dee typische stemme zea hee dan: ‘Als het goed gaat krijg je bloemen en als het niet goed gaat krijg je een schop onder je-weet-wel.’ Kont of reet gaf toen gin pas. Mear voetbal is oorlog deden ze neet zo moeilijk oawer.
Mear a’j tegenswoordig één klean lientje legt noar ’n Oorlog, trekt z’oe de neagels oet. Good begriepen: zelfs ‘n slimsten corona-moatregel lik ginnen millimeter op ‘40-‘45. Mear iej mutten zukke dinge wal gewoon können zeggen, veen ik.
A’j oarns gloepens nen hekel an hebt, mu’j de ruumte hebben um doar gewag van te maken. Joa, gewoon hardop! Doarumme verkloar ik zoonder bezwoar ’n oorlog an hoondestront. Heunde zeent leve deers. Mangs stabbeleernd gek, mear dat koomp duur de echte leefhebbers dee de heunde tot achter ’n Iessel duurfokt. Mear één deenk: dat vieze gedriet mut of-elop wean.
Hoondebelasting, hoondetoiletten, plastic hoondestrontzäkke…niks helpt. De hoondestrontbäkke zit altied stoomp vol. En tóch lig oaweral nog hoondestront. Tot boeten de bebouwde kom too. Ik leupe lest op de Akkers tusken Riessen en Hoolten: um de tien meter dikke hoonde-drölle. Vroger ko’j in Amsterdam neet noar de loch kieken en nou tusken Hoolten en Riessen neet mear. En ik weet ook wal, oawer de stroate lopen met zonnen knal-oranjen drietebuul is nog slimmer as met ne rolle wc-papier oawer de camping. Mear het blif ne grote oargernis. En de VVD in Riessen-Hoolten mer drammen um van dee hoondbelasting of te kommen. Nog mear heunde. Reknt eens oet: zonnen groten Deensen Dog. Minstens een kilo stront per dag en dat zeuven dage in de wekke en dat keer vere maakt 28 kilo stront in de moand.
De heunde köant ‘t trouwens neet helpen. De baas doodscheten helpt good, mear is wal froai hard. Miskien mu’w van de hoondebelasting ne vrachtwage körken kopen: biej oavertreading, nen körk der in!
Hoondestront is völle viezer as pearestront, terwiel een peard ook altied op de openboare weg drit. In Riessen wes der ooit nen greunteboer den nog lange hen veanten gong met peard en wage. Elken moarn dreet dat peard op de Hoolterweg precies biej ne deftige vrouwe vuur de dure. Op nen dag zea de vrouwe tegen een greunteboer. ‘Groenteman, kunt u geen zak achter uw paard hangen om de uitwerpselen op te vangen?’ Een greunteboer zag doar niks in en zea: ‘ Ach mevrouw, dat wordt neet wat. Ik heb zelf al 58 joar nen zak an ’t gat en elken moarn driet ik der nog langs hen.’
Gerrit Dannenberg
