Botic van de Zandschulp kreeg veel lof toegezwaaid, maar het zei hem niks, want ondanks de complimenten voor zijn spel en zijn strijd stond hij vandaag wel met lege handen na de derde ronde van de Australian Open. Dat hij toch maar mooi en verrassend een tegenstander van formaat was gebleken, het leek de beste Nederlandse tennisser van nu onberoerd te laten, sterker nog, hij baalde van zijn verlies.
Dat hij het kanon én de favoriet Medvedev meer dan uitstekend partij bood, hij gaf er geen moer om, want de gestaalde sportman in hem wilde alleen maar winnen Een enorm drive. Winnen, altijd en van iedereen. Na een poosje rust en een douche keek hij vandaag niettemin toch wel met en goed gevoel terug op de wedstijd tegen een van de grote favorieten, zo niet de grootste voor de eindwinst. Na bijna twee uur was het gedaan met 6-4 6-4 6-2.
De lange rally’s en precisieslagen gingen na twee zo’n twee uur rennen en stuiven toch hun tol eisen op het tapijt van de Margaret Court Arena, en was de Russische klasbak favoriet (zeker na de soap rondom Djokovic die zoals bekend na vele dagen van onduidelijkheid over papieren en paperassen werd uitsloten van deelname aan het toernooi) toch een maatje te groot, waarvan de derde set ook in cijfers getuigt.
Ondertussen gaat met elk toernooi dat hij speelt de rijzende ster uit Nederland steeds sterker schitteren. De mid-twintiger meldt zich nadrukkelijk voor de (sub)top, liet zich de afgelopen jaren duchtig gelden in futuretoernooi, ging internationaal spelen, zowel enkels als dubbels. Vorig jaar debuteerde de in Wgeningen geboren Venendaler al op de Australian Open en werd toen al in de eerste ronde uitgeschakeld, door…. Medvedev. Hij maakt dus sprongen.
Scipio
