Nadat ik in 1979 mijn jurydiploma had behaald, had ik wel een idee hoe ik mijn ‘loopbaan’ zou gaan indelen. Lekker in de buurt wat wedstrijden doen, hopen op een klassieker, groeien met diverse criteriums, kortom lekker bezig zijn. Het liep allemaal iets anders of beter gezegd sneller.
Al snel werd ik aangewezen als speaker bij het NK veldrijden, en al in 1983 maakte ik mijn debuut in Olympia’s Tour. In 1982 was ik al een weekend mee geweest op uitnodiging van de afscheid nemende Chris Delbressine om sfeer te proeven en kennis te maken met de organisatie van deze toen nog negendaagse wedstrijd, met hele- en halve etappes, een ploegentijdrit en individuele tijdritten.
Het was een wat onwerkelijk begin, op 25 mei 1983 in Hillegom. Wedstrijdleider Jan Klip was enkele dagen daarvoor plotseling overleden. Jan was een autoriteit op jurygebied. Ik had hem al ontmoet tijdens de Omloop van het Zuiden. Die bestond uit meerdere wedstrijden, en tijdens de laatste wedstrijd stopte zijn wagen met nog 1 of 2 ronden te gaan plotseling vlak voor mij. Instappen, zei Jan, daar leer je meer van dan hier als speaker te blijven staan. Hij had al een vervanger geregeld. En zo vond ik mij zelf terug op de achterbank van de wedstrijdleider en kreeg een spoedcursus hoe een koers jury-technisch geregeld werd.
De taak van Jan Klip werd overgenomen door Wim Jeremiasse. Geen probleem, in feite de ene klasbak voor de andere. De begrafenis van Jan Klip vond plaats op de tweede dag van Olympia’s Tour. Natuurlijk ging vrijwel iedereen van bestuur, jury enz. daar naar toe. Enige probleem: op tijd terug zijn voor de middagetappe Hillegom – Harderwijk. Oplossing: onder politiebegeleiding naar Eindhoven en weer terug. Samengevat: we waren er zo en op tijd terug. Wel een heel aparte ervaring.
De etappes op zich verliepen prima. Het was een mooie editie, met goede winnaars in een sterk internationaal deelnemersveld . Eindwinnaar werd de Oost-Duitser Mario Hernig, die Gerard Schipper en Carsten Wolf voorbleef. Vooral de Duitse baanploeg maakte veel indruk, met naast Wolf en Hernig ook Bernd Dittert als etappewinnaar. De Rus Yoeri Loupalenko en de Tsjech Vladimir Dolek gaven met hun etappezeges de kracht van het Oostblok nog eens duidelijk weer. De Nederlandse etappewinnaars waren Peter Pieters, Dirk van Oorschot, Ron Mackay, Ebel Keizer, Bert Wekema en Henk van Weers.
In het najaar ging ik met mijn vrouw een weekend uitwaaien aan zee. Toen we ’s avonds zaten te eten in een restaurant kwam plotseling iemand die vlak bij ons zat op ons af. Bent u de speaker van Olympia’s Tour in Hillegom, vroeg de man. Op mijn bevestigende antwoord gaf hij als reactie: ‘Ik herkende u aan uw stem.’
Ik was werkelijk stomverbaasd.
Harry Middeljans
