Er staat een in het voetbalblad Elf een even hartbrekend als ontroerend verhaal over Hannes Lalopua, de nu 67-jarige ex-voetballer die bezeten was van de bal en begiftigd met een kapitaal talent. Hij spreekt in het artikel over de mantelzorg voor zijn zoon Riccardo, die gehandicapt is en dag en nacht zorg nodig heeft. Net als zijn vrouw Marianne heeft Hannes er zo ongeveer een dagtaak aan.
Het leven ziet er er nu gans anders uit dan in al die jaren als markant liefhebber van het balletje trappen, die met goddelijk talent begiftigd over door krijtlijnen omgeven grasvelden wervelde, Lalopua is bekend geworden als aanvaller van Heracles in Almelo, maar bij het horen van zijn naam denk ik in de eerste, tweede en derde plaats aan de zaterdagclub DETO in Vriezenveen. Op het sportpark bij de vijver speelde hij de sterren van Het Midden, met om zich heen ook legendarische voetballers als de Adelaar van Aadorp (Jan Wetering) en de Kanonnier van de Slijterij (Freek Becker). Maar wat Lalopua uniek maakte was de kunst een eigen team te dragen en dat van de tegenstander te splijten. Hij was er zo één die een wedstrijd kon lezen.
De voetbalroots van de Westerbork geboren Lalopua liggen in Almelo Hij is een kind van La Première en om en nabij ‘tijdgenoot’ van de nog betere Hendrie Krüzen. Beiden maakten, los van elkaar, eerst de overstap en daarna de furore bij Heracles, in de tijd van dat vervoerder Hannink er de lakens én de dranken uitdeelde.
Lalopua speelde ruim zeshonderd wedstrijden voor de Almelose club, viel al snel op en dat bracht hem een transfer naar Düsseldorf om vervolgens bij DETO aan te landen. De club in Vriezenven had in die dagen nauwe banden met het toen in de eerste klasse van de KNVB spelende keurkorps van de Vriezenveense vereniging. Lalopua was later nog enige tijd ‘hulptrainer’ op Het Midden, in de periode dat Anton Wennemers er hoofdtrainer was. Uiteraard, zou je bijna zeggen, was Lalopua ook een poos trainer van La Première.
Het hoogtepunt in de sportieve carrière van de Molukse held van Heracles dateert van 29 december 1974 toen Heracles die andere godenclub, Ajax genaamd, met 4-2 uit het bekertoernooi van de KNVB voetbalde. Hannes Lalopua scoorde die dag één keer en schreef twee assists op zijn naam.
Momenteel is Hannes Lalopua, zoals gezegd net als zijn vrouw fulltime mantelzorger van zijn zoon. Hij zegde er zijn baan op om voor zijn gehandicapte zoon te zorgen. ‘Hij kan helemaal niets meer. Zijn rechterarm is spastisch en communiceren kunnen we ook niet met hem. De hele dag ligt hij op bed.’
Han Pape
