Zaterdagmiddag zag ik op Ziggo Sport de wedstrijd tussen Liverpool en Norwich. Vooraf klonk het ‘You’ll Never Walk Alone’ en dat geeft toch altijd weer kippenvel, ook als je er zelf niet bij bent. Na de wedstrijd was er een samenvatting van Crystal Palace-Chelsea en dat werd beslist door een mooie goal van Hakim Ziyech, die zijn doelpunt vierde alsof hij zojuist een citroen had doorgeslikt. Ik kan me voorstellen dat de bondscoach van Marokko wel klaar is met deze meneer en persoonlijk ben ik blij dat ik me bij FC Twente niet meer aan die zeikstraal hoef te ergeren. Met des te meer voorpret had ik me zeer verheugd op de wedstrijd in de Beugel Bunker tegen de Go Ahead Eagles, onze gevederde vrienden uit Deventer. Stevig ingepakt tegen de storm en de regen besteeg ik mijn stalen ros, waarvan het motortje vanwege de omstandigheden een tandje hoger was gezet.
Al snel bleek dat zulks niet mocht baten: de wind geselde mijn gezicht met een bombardement van natte spijkertjes – zo voelde het althans – en mijn bril kon de neerslag niet aan. Bijna halverwege zag ik het heilloze van mijn missie in en keerde ik huiswaarts, waar de kachel aangenaam loeide. Als mooiweersupporter tegen wil en dank bekeek ik de wedstrijd via ESPN en wat ik zag beviel me wel – maar dat was vooral omdat ik er hoog en droog naar kon kijken. Het volle stadion trok de thuisploeg over de streep en deze wedstrijd verdiende geen winnaar. De verliezer van de dag was wat mij betreft Daan Rots. De jongeling (uit eigen jeugd, hulde!) speelde geen slechte wedstrijd, integendeel, maar hij moet een tegenstander geen gele kaart proberen aan te naaien, zoals hij nadrukkelijk en bij herhaling deed. En verder wil ik hier graag vermeld zien dat het ontslag van vrouwenmepper Jordy Lukoki niets dan lof verdient.
Peter Bonder
