Voordat ik in 1993 van het Spaanse Burgos naar FC Twente verhuisde, moest ik eerst nog een test doen. Of ik wel fit genoeg was om in aanmerking te komen voor een contract. Ik was slechts 14 maanden uit beeld geweest in Nederland, maar toenmalig trainer Rob Baan wilde zeker weten of ik het voetballen niet verleerd was.
De test had plaats op het trainingsveld naast het Diekmanstadion en Sander Westerveld was er ook bij. Sander was een aankomend talent en achter andere Sander tweede keeper. De test verliep voorspoedig voor mij, want ik raakte de ballen lekker. Sander pakte niet veel, de ene na de andere kogel suisde langs zijn oren.
Zonder praatjes te willen hebben, kan ik zeggen dat het niet aan hem lag, haha. Het was mijn eerste kennismaking met Westerveld en ik mocht een contract tekenen in Enschede. We konden goed met elkaar opschieten, goeie gozer. Ik vergeet nooit een dramatisch incident toen ik Sander na de training naar huis bracht met de auto. We stonden te wachten voor een stoplicht en op de weg rechts van ons stond een vrachtwagen die groen licht had en rechtsaf sloeg.
Naast de vrachtwagen stond een oude man met zijn fiets die hetzelfde wilde doen. Het was een afgrijselijk gezicht toen de oude man viel en met zijn hoofd onder de achterband van het grote voertuig kwam. De details zal ik u besparen. Sander was als eerste bij de arme man die op slag dood was. Het zijn momenten die je nooit vergeet.
Zoals het in het voetbal gaat verwateren contacten en volg je op afstand elkaars voetballeven. Sander beleefde een prachtige carrière en is nog steeds actief. Sinds ik assistent-trainer bij GA Eagles ben is de naam van Westerveld vaak voorbij gekomen om hem als doelman aan te trekken. En regelmatig hebben wij hem ook gepolst. Helaas zonder resultaat. Hij heeft geen zin in de Lange Leegte, Sportpark Schoonenberg of De Braak in Helmond. Het is zijn goed recht en ik begrijp hem dondersgoed. Maar jammer is het wel, want ik kan uit ervaring spreken dat een reisje naar Veendam went en dat het best zijn charmes heeft. Volgend jaar misschien weer een poging wagen, al vrees ik dat Sander zijn keeperskunsten nooit in de Adelaarshorst zal tonen. Jammer, want hij weet niet wat hij mist…
