Ik ben gek op wielerfoto’s, vooral het verhaal erachter. Bijgaande foto bracht me terug naar het begin van de jaren tachtig, 1982 om precies te zijn. De veldrit van Denekamp. Op de foto doe ik de huldiging van de eerste drie junioren. Het was in de tijd dat de veldrit van Denekamp uitgroeide tot een van de belangrijkste van Nederland. Een wedstrijd waar Jean Nelissen met zijn televisieteam opnames kwam maken voor Studio Sport. De tijd waarin Denekampers als Herman Snoeijink en in mindere mate Hennie Kuiper ook als veldrijder furore maakten en de gehele wereldtop in Denekamp aan het vertrek stond.
De junioren reden hier het voorprogramma, het is begin januari. In het midden op de foto Sven Harter, een Duitse renner die veel in Nederland reed. En fietsen kon hij. Niet alleen als crosser, maar ook op de weg en later op de baan. Werd ooit Duits kampioen achter de grote motoren, het stayeren op de baan. Nog steeds is Sven actief betrokken bij de wielersport, reed tot voor kort nog bij de masters, ook vaak in Nederland. Stopt zijn tijd nu vooral in de begeleiding van zoon Luca, een beloftevol renner, die bij de junioren als crosser al op het WK reed.
Links op het podium Rini Pley uit Wierden. Rini was er altijd bij, als veldrijder, op de weg, later ook als MTB’er. Het veldrijden lag hem prima. Ontwikkelde samen met zijn toenmalige trainer al uitgebreide trainingsschema’s waarover toen nogal lacherig werd gedaan, maar was in wezen zijn tijd qua benadering van het veldrijden ( beter gezegd, de wielersport in zijn algemeenheid ) ver vooruit. Vertegenwoordigde Nederland bij de amateurs op het WK-veldrijden maar viel ook vaak net uit de boot bij de definitieve selectie. Niet altijd terecht, maar in die tijd speelden meerdere motieven mee in de eindbeoordeling…daar kon je als renner die het slachtoffer werd niets aan veranderen. Riny is nog steeds gek van het veldrijden, was tot voor kort nog de enthousiaste initiator achter de GOW-veldritcompetitie.
En dan rechts Erwin Nijboer. De enige van deze drie renners die het tot een profcarrière bracht. Kon uitstekend veldrijden, twee weken na deze wedstrijd werd hij in het Franse Lanarvilly tweede op het WK bij de junioren. Had moeten winnen, de laatste bocht werd hem fataal. Lette even niet op en werd toch nog gepasseerd. Zat als prof vele jaren in hetzelfde team als Mathieu Hermans, onder begeleiding van Albert Stofberg. Reed de Tour, maar werd later ook pijnlijk verrast toen hij zich bij de start meldde en onverrichter zake weer huiswaarts kon keren. Het liep in die Spaanse teams niet altijd even lekker en zeker niet met de communicatie. Pas toen de meesterknecht van Hermans de Spaanse teams en Hermans achter zich liet en overstapte naar Team Stuttgart kwam het succes in de vorm van overwinningen. Een etappe in de Vuelta en de eindwinst in de Driedaagse van de Panne, in 1990. Later won hij ook nog een etappe in de Ronde van Murcia. In 1996 sloot hij bij Banesto zijn twaalfjarige profloopbaan af.
Hoe kunnen we zijn wielerloopbaan nu het best beschrijven ? Normaliter kijk je dan naar de overwinningen en hoe de renner in de belangrijkste wedstrijden presteert. Plaatsgenoten Herman Snoeijink en Hennie Kuiper staan dan boven hem. Maar een knecht moet mijns inziens in de eerste plaats worden beoordeeld op zijn werk voor de kopman. Gezien het grote aantal overwinningen van Mathieu Hermans kun je dan maar één ding concluderen: Erwin Nijboer kan terug zien op een prima wielercarrière.
Harry Middeljans
De WK wedstrijd in Lanarvilly staat nog steeds op mijn netvlies , ik was ter plekke nog i niemand zo sneu een wedstrijd zien verliezen Erwin was de gehele wedstrijd de sterkste maar op laatste klimmetje op het asfalt 100 meter voor de finisch werd hij gepasseerd door de Zwitser Zimmerman