Het wielercafé van de Ronde van Overijssel zit er weer op. Een bijna volle theaterzaal in het Kulturhus in Holten kon genieten van de interviews met zes gasten. Lars Loohuis, renner van A-block en Dinand van den Berg beten het spits af, en hielden een traditie in stand. Want het onderwerp wat op zo’n avond het minst aan bod komt is uitgerekend de Ronde van Overijssel zelf. Pas op het eind van het gesprek werd er even aan gerefereerd en weten we nu dus dat Volker-Wessels de kaarten op Peter Schulting legt. Tenminste, voor wat het waard is. Het ging vooral over de toekomst van Lars en de toekomst van Volker-Wessels CT. De plannen om een Pro-Continental Team in het leven te roepen zijn in een vergevorderd stadium, binnen korte tijd zal het ja of nee bekend worden gemaakt. En wie weet maakt Lars Loohuis de overstap.
Daarna was het de beurt aan Hennie Kuiper en Jennette Jansen. Beiden Olympisch- en wereldkampioen geworden, de een als wielrenner, de ander als handbiker op de Paralympische spelen. Voor mij is dat gelijk, Olympische spelen zijn Olympische spelen, de deelnemers zijn voor mij allemaal Olympianen. Ik ken haar eigenlijk niet, zei Hennie tegen mij. Maar een gesprek vooraf was genoeg, het werd een optreden met respect van beide kanten. Vooral de wijze waarop Jennette zich presenteerde was geweldig. Op heldere wijze vertelde de Westerhaarse atlete over haar carrière, de ups en de downs, de ontberingen, de spanning, je kon een speld horen vallen in de zaal. Het werd een fantastisch verhaal met als conclusie: ook gehandicapten-sport op dit niveau is topsport. Haar trainingen, haar testen in Hannover, de maandelijkse ritten daar naar toe, het respect groeide en groeide. Ook bij Hennie Kuiper, die terecht opmerkte dat hij dit niet verwacht had en tussen zijn en haar beleving en wijze van sportbedrijven eigenlijk geen verschil zag. Twee grootheden in de sport.
Na de pauze gaf de jarige Theo de Rooij een mooie uiteenzetting over hoe hij de huidige ontwikkeling van de wielersport ziet en keek hij ook nog eens terug op de Tour de France, toen hij gele-truidrager Rasmussen in het geel enkele dagen voor het einde van de Tour vanwege alle dopinggeruchten uit koers haalde. Nee, hij had Rasmussen nooit weer ontmoet, beiden voelden niet de noodzaak, want, zei Theo, we wisten allebei dat het niet anders kon.
Het slot was gereserveerd voor Bas Tietema. De Zwollenaar, die een profcontract kreeg bij Bingoal Pauwels Sauces, en in de pers en op social-media nogal eens als “clown “werd weggezet maakte aan dat vooroordeel snel een eind. Bevlogen, bezig met zijn vak als wielrenner, bezig met het maken van prachtige video’s, met een heel team om zich heen, het was vanaf het begin meer dan de moeite waard. Hij zal ongetwijfeld een flink aantal fans aan zijn “optreden “ in Holten hebben overgehouden. Pracht mens, die bepaald niet buiten zijn schoenen loopt en precies weet waar hij mee bezig is.
Zes mensen, totaal verschillend van elkaar, maar met maar één passie, de wielersport. En of dat nu op de fiets is, vanaf de zijkant of vanuit de wedstrijdrolstoel, die passie staat voorop. En het vertellen erover zorgt voor prachtige verhalen. En dus ook voor mooie herinneringen.
Harry Middeljans
