Het is een vanzelfsprekendheid dat er ook binnen onze vereniging nagedacht is hoe het verloop van de oorlog in Oekraïne kan worden beïnvloed. Het moge duidelijk zijn dat wij als club niet in de gelegenheid zijn om een substantiële bijdrage te leveren aan de Oekraïense strijdkrachten, hoewel met betrekking tot die steun tijdens de laatste jaarvergadering wel ideeën zijn opgeworpen. Zo was de gedachte om daar te gaan vechten, waarop de vergadering stil viel. Iemand riep dat wij over een aanzienlijke mate van looppotentie beschikken, maar hoewel dat een nuttige kwaliteit is voor wie uit handen van de vijand wil blijven, is onduidelijk hoe wij daarmee de Russische strijdkrachten kunnen treffen.
Een andere mogelijkheid is om alle Russische invloed binnen onze atletiekvereniging te weren. Deze optie werd door de leden zonder uitzondering omarmd, waarop een commissie werd gevormd om een boycot voor te bereiden. Hoewel in tweede instantie de vraag rees welke ongewenste elementen zich in hemelsnaam op en rond ons clubgebouw ophouden, werden deze zuurpruimen direct de mond gesnoerd. Je kunt immers maar beter voorbereid zijn op een horrorscenario.
Overigens: ik heb er nimmer bij stilgestaan, maar kennelijk is er wel eens een verdwaalde Rus of Russin die meedoet aan een regionale hardloopwedstrijd. Deze ondraaglijke gedachte leidde tot veel onrust onder de aanwezigen van de jaarvergadering. Het is immers evident een verontrustend fenomeen dat onmiddellijk een halt moet worden toegeroepen. Daarbij is het zinvol op twee fronten op te trekken, namelijk dat tegelijk dient te worden gestimuleerd dat de Oekraïense atleten zich – nota bene tegen gereduceerd tarief – in de gelederen van deelnemers ophouden. Daar is weer een andere commissie voor opgericht, die als eerste stap op zoek is naar een Oekraïense tolk. Deze kan de reeds haastig opgestelde uitnodiging voor de Twentse crosscompetitie vertalen, waarna via nog te vinden kanalen gekopieerde exemplaren in het geplaagde Oekraïne kunnen worden verspreid.
Maar het is ons nog niet genoeg. Zo heb ik ons bestuur nog gewezen op een Russische invloed waaraan te gemakkelijk voorbij wordt gegaan. Ik noem er drie: de Russische twist, het Kremlineffect en de Moskouwse worst. Het eerste is een oefening waarbij je een gewicht van links naar rechts verplaatst, het Kremlineffect treedt op als een trainer onzinnige aanwijzingen geeft, de Moskouwse worst is een tijdje geserveerd in de kantine en bestaat uit – u raadt het reeds – een worst. Deze is flink gepeperd en steekt uit een broodje, waardoor het iets van een tank heeft. Nu: we spreken thans van de Kievtwist, trainers worden op het hart gedrukt uitsluitend nuttige suggesties te doen en die worst, die toch al niet te vreten is, is geschrapt uit het kantinemenu.
U merkt: onze vereniging draagt een steentje bij als het om het beëindigen van dat vreselijke conflict gaat. Hoe is het met uw vereniging? Ik praat u graag bij hoor.
Erik Endlich
