Een van de factoren in het overlijden van Jody Lukoki, van wie het dossier over zijn laatste uren leest als het beroerde scenario voor een gruwelijke horrorfilm, schijnt te zijn dat hij ook verslaafd aan lachgas was geweest. Toeval of niet, diezelfde avond meldde het NOS Journaal dat de regering al sinds 2019 bezig is met een verbod hiervan. Drie jaar! Wat er in drie jaar allemaal wél kan gebeuren? Om dicht bij het onderwerp te blijven: in 2019 werd FC Twente kampioen van de (ik noem de naam nog één keer, en daarna hopelijk nooit meer) Keuken Kampioen Divisie. En kijk eens waar we nu staan, drie jaar later: vierde van Nederland en we gaan Europa in.
Het getreuzel met het lachgas geeft perfect aan in welke lamlendige staat van voortijdige ontbinding ons gave land zich is gaan bevinden. De stroop hoopt zich op in onze aderen en het zand zet elk raderwerk stil. Het onderzoek naar de mondkapjesdeal met Sywert van Lienden (u weet wel, waarbij minister Hugo de Jonge niet betrokken was, maar wel betrokkenheid had getoond) schiet niet op omdat Deloitte meer tijd nodig heeft – waarschijnlijk vooral om het systeem van uurtje-factuurtje. Ajax werkt niet voldoende mee aan de procedurele ontrafeling van het grensoverschrijdende gedrag door Marc Overmars. De uit huis geplaatste kinderen in het toeslagenschandaal zijn nog lang niet terug, als ze al ooit gevonden worden. De sleepnetadvocaten van Shell en NAM hebben huiseigenaren in Groningen, die schade hebben van de aardbevingen, dermate geteisterd en getreiterd dat ze het bijltje erbij neer gooien.
Intussen zoeken we ons een weg naar het licht als een kudde blinde cavia’s in het labyrinth van de Weekend Quiz. Het kabinet regeert op basis van toeval en willekeur. Russische oligarchen lachen zich elke keer weer helemaal kapot als Stef Blok hen voor de allerlaatste maal de wacht aan zegt. Het personeelstekort waardoor onze economie stagneert, heeft nu ook de amusementsbranche bereikt, zodat elke talkshow terecht komt bij Marc-Marie Huijbregts en Angela de Jong. Als er in de herfst of winter weer een corona-uitbraak volgt, dan zijn we daar niet op voorbereid en krijgen we opnieuw te maken met een lockdown (de blinde paniek is nu al voelbaar). En zo sleept het zich voort, met als absolute dieptepunt het wegkijken van Sidonia Kaag inzake de ongekende smeerlapperij in haar partij. Alleen al om haar stuitende arrogantie (‘Ik heb het programma nog nooit gezien, heur’) is het volkomen terecht dat Vandaag Inside terug is, zeker zolang Johan Derksen met z’n 73 jaar zijn middelvinger tegen de policorpolitie nog omhoog kan krijgen. Onkruid vergaat niet.
Peter Bonder
