Met een grote glimlach passeerde ze zaterdag de finishlijn van de prachtige triatlon in Holten. Rachel Klamer, geboren in Harare, maar opgegroeid in Denekamp. Daar woont ze nu niet meer, omdat ze voor de triatlonsport en haar studie in het zuiden des lands verblijft. Zaterdag was desondanks een soort thuiswedstrijd voor Klamer in het verder vrijwel internationale deelnemersveld. Ze maakte haar favorietenrol waar door in een tijd van 2.01.05 op de Olympische afstand (1500 meter zwemmen, 40 kilometer fietsen en 10 kilometer hardlopen) te winnen.
Ik droom ervan de Olympische afstand ook ooit in zo’n tijd te volbrengen. Twee weken geleden mocht ik bij de triatlon in Rijssen -nóg zo’n sfeervolle Twentse triatlon- in mijn handen knijpen met een derde plek op het podium op de kwart afstand (1000 meter zwemmen in plaats van 1500). Mijn tijd? 2.37. Er valt nog heel wat te halen zeg maar.
Afgelopen weekend werd er niet alleen in Holten een triatlon georganiseerd, maar ook in Utrecht. Zondag organiseerde ik daar met Hellas Triathlon een wedstrijd. Niet op het mooie platteland, maar juist midden in het centrum van de stad, een zogeheten stadstriatlon. Meer dan 500 atleten stonden aan de start en op, langs, naast en tussen het parcours ruim 200 vrijwilligers. Van huis uit -in Hengevelde- ben ik gewend dat het heel normaal is om als vrijwilliger mee te helpen aan welk evenement dan ook. Dat doe je gewoon. Of het nu zomerfeesten zijn of sportwedstrijden: iedereen doet iets. Daar maak je tijd voor. In Utrecht heb ik me wel eens afgevraagd hoe bereid mensen zijn om iets voor een sportclub te doen. Maar sinds zondag maak ik me daar minder grote zorgen over. Hellas telt een kleine 300 leden en daarvan stonden er dus ruim 200 met de handen uit de mouwen. Waande ik me in ‘de stad’ toch bijna thuis bij een Twents sportevenement.
