Vroger was alns sportiever, mooier, röstiger en doarumme ook better natuurlijk. Typisch geneuzel van leu dee de meeste earpeln op hebt. Logisch ook da’j vroger goat romantiseren. Iej warren jums in oew goo dage. Oew lichaam leup as ne mesiene met volle smearnippels. Van wat is ewes krie’j alverdan mear van. Iej hebt doarum ook alverdan mear um op terugge te kieken en iej köant ook oaver alverdan mear dinge kuijern. En heel mooi: iej köant het volledig noar oew eagen haande zetten. Zeker a’j ’t oaver dinge hebt woer aandere leu neet biej warren. Doarumme wordt verhalen ook altied mooier. Heel völle dienstplichtigen hebt van alns met-emaakt in ’t vaderlaandse leager. Ook al hebt ze zich 10 van de 14 moand strontverveeld; tóch was ’t nen moojen tied. “Joa, ha’k neet geane willen missen. En iej leart ‘r ook nen hoop. Heel wat aans as de jeugd van teegnswoordig: dee kent niks mear. Nee, álleman mos in ’n dienst. Van hoge tot lege: advecoat en dokter, allemoal een dik joar lustern noar ’n sergeant. Ik weet nog good da’w ne keer….” en doar geet hen.
– ik weet nog good……net o’j precies op ’t peunt van dementeern stoat. In ’t plat zegge viej dan: te keende worden. Inderaad, wier worden as een keend en mear in de roondte fantaseren oaver dee hele mooie diensttied. “En ik zea teegn den kolonel: ar ik een jas oetdoo zin’k nog aaltied Jan, mear ar iej oewn jas oetdoot met al dee balkens en stearen, zi-j niks mear! Iej monn den kearl zeen kiekn!”
Ach jea…heurt allemoal biej ’t oolder worden. En aaltied wier den negatieven oondertoon ten opzichte van het hier en nou.
– iej komt ‘r nog wal achter
– a’j zelf mear eens een nummer vuur ’t hoes hebt
– het leaven is aalt gin keukelspil
– a’j eulder wordt komt de kilo’s vanzelf
– a’j eenmoal vieftig joar zeent ewes, veul iej alle dage wat
Vuural den lesten dut ’t altied good. Ook zon mooi begin um breedoet te koarmejakken oaver de eagen kwoalen. Wilmink dichten al:
Det genöal, oh man oh man,
Doodzeek goa’j op ’t hoes op an!
Ik hoolde ’t toch lever op de leu met iets nen plezerigen inslag. Zo as Henk Bakker oet Riessen. Den zat ook te lustern noar zonne klage-kul “den ginnen dag mear zoonder zearte wes”. Henk maakn der vlot een eande an en zea: “A’j 50 joar zeent ewes en iej wordt ’s moarns wakker en iej veult niks….dan zi-j dood!”
Gerrit Dannenberg
