Mien breur is gek op wielrennen. ‘De fiets, de fiets, en verder niets’ is zien motto. As hee nen metloper had ewest zol he dat al lange as sleevetattoo op ’n oarm hebben.
Hee is zelfs zo fanatiek dat he joaren met een stel fietsmöage noar Mallorca gung um te trainen en zik pröttel as mokken, broestabletten en elektrolytenpoederkes löt ankuieren umdat profwielrenners dat tovallig van de sponsoren metkriegt. Duur de joaren hen hef hee zovölle op dat steur hangen te stuiteren dat et knars van zien slöttelbeen versletten is. Mer gewoon tanden op mekoar en duurtreaden, is nog zo’n motto van em. Bewonderensweard. Of gewoon knettergek, ook al zo’n familietrek.
Wedstrieden fietsen hee ook. Zelfs al es tweedes ewörden bie de Ronde van Riessen. Bie zienen lesten wedstried is he oaver ’n kop egoan. Nit zomear oaver ’n kop, mer zo slim dat ’n dokter achterof zea dat he akelig völle geluk had ehad. Ne klaplonge, dree brökkene ribben (dee as nog altied rechtop stoat) en dat toch al gammele slöttelbeen verknooid. Et har weinig eskeald of hee har noe in een köarken ezetten in plaatse van op de fietse.
Doar was iederene toch wal van eskrukken. Mer umdat mien breur nen mooien stokkebaas is, deed hee zo’n twee wekke noa zien ongelukke alwier nen foto rond dat hee in et hoes met de fietse op de rollebanke zat. Een fanatiek baasje, kö’j wal zeggen. Al hef he de leste joaren mer enen wedstried ewunnen: de BBQ Masters 2016, vleis grillen. Is völle veiliger ook. Iej könt oe ’n moal de vingers branden, mer nen halven dwarslaesie krie’j der neet van. En et is lekkerder as dee elektrolytenkroam.
Vanear delen ik dus met den blessureveteraan mien plan um nen halven marathon te goan lopen. Ik vertellen ook dat ik nog mer an de 9 kilometer komme. Kost mie dan wal knooien, mu’k der bie zeggen. Met nog anderhalve moand te goan vuurdat de wedstried is. “Dan mu’j dus flink hen posken um nog wat kracht en wierstand op te bouwen,” zea hee.
As zonnen kearl oe dan zeg: “Iej mut et zelf weten. Mer ne blessure kump te peard en geet te voot.” Dan kö’j net as umzelf akelig egenwies wean en zeggen: “kump wal good,” Mer misskien is et ook handig a’j es lustert noar leu dee’t gewoon mear sportervaring hebt as iej.
Dus ne halve marathon zol der eventueel wal inzitten, mer neet oaver anderhalve moand al. Zelfs al hef mienen perseunliken drilskarjaant mie doar lekker met emaakt.
Sorry Guus, ik lustere eerst noar de vrouwe, dan noar et lief, dan noar mien breur en dan pas noar oe.
Matin ter Denge
