Als je in de sport een betaalde of onbetaalde functie wilt uitoefenen, dan heb je een diploma van een opleiding nodig en een CV met een overzicht van je resultaten, kwaliteiten en ervaring. Hoe anders gaat het in de politiek. Henk Staghouwer werd minister van landbouw in het kabinet Rutte IV na een succesvolle carrière in de broodbusiness. En hoewel de ingrediënten voor het bakken van ons dagelijks brood rechtstreeks uit de landbouw komen, was het op zijn CV vergeefs zoeken naar enige affiniteit met de sector – toch een niet onbelangrijke factor om er in te werken, of er zelfs de scepter over te zwaaien. Wel was bekend dat hij zeven huizen bezit, dus misschien hadden ze hem beter burgemeester van Zevenhuizen kunnen maken. Daar had hij minder gevaar opgeleverd dan de ongekende puinhoop die hij in Den Haag achterliet.
Even afgezien van het feit dat we hier te maken hebben met een kapitale mismatch, die letterlijk duur uitpakt inzake het uit te keren wachtgeld voor iemand die er toch al warmpjes bijzit: deze benoeming was slechts een van de vele die duidelijk maakten dat dit kabinet ons niet serieus wenst te nemen.
Mannenbroeder Staghouwer is immers niet de enige die zichzelf door de katapult van het nepotisme terugvond op de wipkip van het pluche. De carrousel van het inteelcircuit draait op volle toeren aan het Binnenhof, waar het vangnet voor nieuwe talenten is vervangen door een hangmat voor ambitieloze klaplopers. Rob Jetten kreeg het klimaat toegeschoven als beloning voor het likken van Sigrid Kaags postzegels, terwijl deze geparfumeerde snotneus nog nooit om zes uur heeft moeten opstaan om aan het werk te gaan. Of, om de vergelijking met de sport nog even door te trekken: nog nooit een zaterdag voor half negen ‘s ochtends op het hockeyveld stond om de pionnen voor de Mini’s klaar te zetten.
Christianne van der Wal, Kajsa Ollongren, Franc Weerwind, Hugo de Jonge: ze kunnen weinig veel meer dan niets en vrijwel het enige wat ze hebben bijgedragen aan het voortbestaan van hun partij is het betalen van de contributie. Mark Rutte omringt zich, net als Louis van Gaal (Frans Hoek, Edgar Davids), bij voorkeur met wat Lenin nuttige idioten noemde, waarbij het in beide gevallen weliswaar enorme idioten zijn, maar helaas ook verre van nuttig. Alsof je Jongens C1 laat coachen door iemand die zo leuk piano kan spelen. En, om nog even op Henk Staghouwer terug te komen: de agrarische sector zat niet te wachten op een bakker met zeven huizen, die nog geen fatsoenlijke perspectiefbrief op papier kon krijgen, laat staan dat hij de correcte omschrijving van zijn departement wist. Voeg daarbij de permanente verwarring vanwege de voortdurend veranderende richtlijnen vanuit het logistieke dolhuis dat Europa heet en het is duidelijk dat je als boer hartstikke gek wordt. Om niet te zeggen veestapel.
Peter Bonder
pareltje weer Peter!