De wet van Murphy heeft flink huis gehouden bij de Nederlandse deelname aan het wereldkampioenschap op de weg in Australië. Wat mis kon gaan leek ook inderdaad mis te gaan. Met als hoogte- c.q. dieptepunt natuurlijk de gebeurtenissen tijden de mix-relay. Eerst de ketting van Bouke die plotseling ergens een hoek van 90 graden maakte en niet meer teruggezet kon worden. Exit Bouke, een onmogelijke opgave voor Daan Hoole en Mathieu van der Poel restte. Het betekende een enorme extra-opgave voor de vrouwen die met ruim 40 seconden achterstand nog een kleine kans hadden op in ieder geval een medaille. Die droom duurde 5 seconden, toen was het over en uit met de val van Annemiek van Vleuten, een val die uit meerdere onderdelen leek te bestaan maar wel met de allesomvattende conclusie dat de medaillekansen weg waren, Annemiek van Vleuten flink geblesseerd raakte en de positieve instelling van het Nederlandse team een flinke knauw opliep.
Het enige positieve wat in de dagen erna gebeurde was de snelle wederopstanding van Annemiek, d.w.z. dat zij een dag later het al weer probeerde. Een breukje in de elleboog, “succes zaterdag “ als tekst van de artsen en dus stapte Annemiek “ gewoon “ weer op de fiets. Of het allemaal lukt, dat zullen we zien. Maar met een lichaam vol kneuzingen, die al aangegeven breuk en de fysieke en mentale pijn die dat met zich mee brengt, mag je natuurlijk niet meer uitgaan van een kanshebber voor de wereldtitel op de weg. De enige die dat in die omstandigheden zou kunnen is echter, hoe vreemd het ook klinkt diezelfde Annemiek van Vleuten. Maar die kans is klein, normaal gesproken is deelnemen al een prestatie van formaat.
En dus heb ik mijn hoop gevestigd op die andere, qua prestaties nog grotere Nederlandse kanjer, de nummer twee van vorig jaar, Marianne Vos. Marianne, die alles al gewonnen heeft, maar liefst 248 overwinningen op Internationaal niveau behaalde, die enkele jaren geleden in een dal geraakte, maar daar weer uitkroop, die Marianne, altijd al favoriet, vraag ik bij deze om het schier onmogelijke te doen, het redden van de Nederlandse meubelen. Nog éen keer alles geven op een WK. Dat deed ze altijd al, maar dit keer nog een klein beetje extra, op naar haar vierde wereldtitel op de weg.
Alsjeblieft.
Harry Middeljans
