De komende tijd zal ik in mijn columns met enige regelmaat aandacht gaan besteden aan opvallende renners uit mijn naaste omgeving. Profs, amateurs, misschien andere categorieën. Maar in ieder geval renners met een verhaal. Voor de eerste blijf ik in mijn eigen woonplaats, Wierden, hoewel Jan Huisjes daar, net als ik zelf niet geboren is. Zijn wieg stond op 21 april 1951 in Bruchterveld, gemeente Hardenberg. Later werd het via Kloosterhaar en Almelo dus Wierden. Hij begon zijn wielercarrière als nieuweling, warm gemaakt door de successen van zijn neef Gerrit, die in die al de nodige successen boekte. Dat Jan talent had werd niet meteen duidelijk, maar in zijn tweede nieuwelingenjaar kwamen toch de eerste successen. En daarmee was het hek van de dam.
Vanaf het moment dat hij bij de amateurs reed kwamen de resultaten. In eerste instantie vooral in de criteriums waar hij door zijn snelle eindschot veel successen boekte. Het lag hem, dat rijden op die korte parcoursen, en met renners die ook nationaal furore maakten, zoals bijvoorbeeld Arie Hassink en Herman Snoeijink, criteriumspecialisten bij uitstek. Zelf heeft hij het terugkijkend steeds over een ” strijd op leven en dood “. Het geeft wel aan hoe hard de strijd in die tijd werd gespeeld.
Het rijden van Jan bleef niet onopgemerkt, hij kwam uit voor Ketting-Didam en in 1973 werd hij opgenomen in het Hebro-Flandria team van ploegleider Ben van Erp, die hem tot 1977 onder zijn hoede had. En niet zonder resultaat, gezien de eerste plaats in een etappe van de Tour de RDA, winst in Dwars door Gendringen, de eerste plaats in de etappe Didam – Drachten in Olympia’s Tour en een ( halve ) etappe in de Ronde van Noord-Holland. Winst in de Ronde van Overijssel zat er echter net niet in, tweede is een mooi resultaat, maar blij was Jan er niet mee. Het tekent zijn instelling, die al lang op professioneel niveau lag. En dat profcontract kwam er ook. In 1977 tekende hij bij De Onderneming-Marvik-Benco een contract.
Zijn eerste profjaar liet Jan behoorlijk van zich spreken. Zijn koersinzicht, zijn aangeboren slimheid en zijn onverschrokkenheid, zijn ogen die alles zagen in combinatie met zijn snelheid zorgden voor ereplaatsen in de criteriums en etappewinst in een Franse etappekoers. Gek genoeg lagen zijn grootste successen dat jaar op de baan. Daar werd hij, als wegrenner, Nederlands Kampioen sprint, met als tweede Leijn Loevesijn , een daverende verrassing, maar het geeft zijn natuurlijke snelheid nog eens aan. En als je dan ook nog het NK 50 km weet te winnen is de sensatie compleet. Tweede man toen: baanspecialist en zesdaagse-fenomeen René Pijnen.
En dat zag ook Peter Post, die hem binnenhaalde in het TI-Raleigh team, het beste team ter wereld. Zijn eerste optreden was echter niet op de fiets, maar uitgedost als boerenknecht, samen met Gerrie Knetemann en boer Peter Post die Henk Lubberding een koe aanboden. De foto daarvan kwam in alle kranten, eigenlijk was toen zijn naam al gevestigd. Met internationaal enkele derde en vierde plaatsen in het Criterium du Dauphiné en de Vierdaagse van Duinkerken voldeed hij aan de verwachtingen.
Toch koos Jan voor een andere richting, de wereld van de auto-gasinstallaties. Heel veel installaties heeft hij in zowel Hengelo als Rijssen ingebouwd, via zijn bedrijven Agion en Agit. Al enkele jaren is hij gestopt, en heeft zijn aandacht verlegd naar de elektrisch ondersteunde fiets. Vooral de motoren hebben zijn aandacht, kan het beter, kan het kleiner, kan het krachtiger. Hij is er helemaal gek van, In de schuur achter zijn woning probeert hij van alles uit. En als er ooit een motor ter grootte van een vingerhoed wordt uitgevonden kan het zo maar zijn dat de uitvinder luistert naar de naam Jan Huisjes.
Harry Middeljans
