Viej maakt mekoar de kop stabbeleernd gek met de oavertreffendste getallen. Wiej registreert in de sport de snelste tieden; in het wear de heugste temperaturen en in de natuur de leegste groondwaterstaanden. Wiej gunt oons gin tied um dee ciefers in een dudelijk kader te zetten en wiej komt neet mear too an de woerum-vroage. Oolde getallen wordt dan wier in-ehaald duur de nieje, vreselijke ciefers.
Wiej gunt oonszelf zeelden de tied um feiten en meaningen te loaten bezeenken. Wiej hebt met gin mens mear gedeuld. Elk probleem woervuur binnen 24 uur ginne oplössing is, neume wiej crisis. Wiej verget dat een probleem da’j binnen 24 uur oplöst eagenlijk neet besteun. Oons geveul vuur verhooldingen is stoomp vot. Bekeande verschienseln kriegnt nen niejen naam en wordt dan tien keer zo slim. Oaverspannen wean neum wiej burn-out en dat is vanzelf völ ernstiger as oaver-de-toern wean.
Wiej stoat meest dreks kloar met akelig dudelijke stickers. Een actief schoolwich hef dan ook ADHD. Een betjen stil möatje doo’w vlot ’t steampel “autist”. Zegt deskundigen noaderhaand dat ’t almoal froai metvaalt, dan kom iej toch neet makkelijk wier van dat plakplaatje of. Kloke möage misbroekt det wal ’s. Mear neet elken leraar trapt doar in. Ne lawoajegen leerling wordt tot de orde rop duur nen nuchtern schoolmeaster. De leerling zea: “Maar ik heb ADHD!” Woerop den learkracht zea: “Dat weet ik, maar daarom hoef je nog niet zo gek te doen!”
Het leste staaltje van ultieme gekte leus ik kortens in Tubantia. Dree ofgestudeerde jongeren hadden de post-university-blues: ze wussen nog neet wat ze noa dizze opleiding zollen doon: een tussenjoar, ne reaize maken of gewoon niks doon… Ik heb der mie oaver verwoonderd! A’j neet dreks weet wa’j weelt worden heb iej last van een post-universiteitsyndroom? Behalve jongens dee vrachtwagenchauffeur wollen worden of brandweerkearl, wus toch ook niemand wat ‘r van oons trechte zol kommen. Zeker vandaag-an-dag, want wee woarkt ‘r nog 40 joar achter mekoar biej ’n zelfden baas?
Wie hebt almoal wal ’s syndrooms ehad? Vuural at ’s oawends heel late was ewörden en heel gezellig was ewes. Een volgenden dag ha’j dan nen kop van ekenhoolt. Dan wol iederene dat stukske tied van ’s moarns van 8 tot 12 bitter geane oaversloan. Wiej wussen dat toen neet, mear dán ha’j last van het posthoreca-syndroom. Vroger neumden wiej dat gewoon nen kater.
Gerrit Dannenberg
