Toen ergens in 2003 mijn eigenwijsheid weer eens de overhand kreeg betekende dat in dit geval het einde van mijn loopbaan bij RTV Oost. Ik presenteerde die bewuste zondag het sportprogramma op de radio, en tijdens de uitzending kwam mij iets ten ore, wat niet strookte met toen recent gemaakte afspraken. Van het ene op het andere moment wist ik: dit is mijn laatste uitzending, mijn laatste optreden voor de RTV Oost-microfoon. Hoe lang heb je nodig voor de afkondiging, vroeg de technicus via mijn koptelefoon. Anderhalve minuut vandaag, zei ik. Lang genoeg om op een nette manier afscheid te nemen na bijna twintig jaar als freelancer in het weekend aan de sportuitzendingen te hebben meegewerkt.
Ik was er zeker van, bij radio-televisie kwam ik niet meer terug, en ook als wielerspeaker zag ik zelf ook geen toekomst meer voor mij. Daar bleek ik mij toch wel iets in vergist te hebben, want al spoedig werd ik gevraagd om mijn vroegere loopbaan weer op te pakken. Maar ik zei nee, nog eens nee en hield dat vol, nee was nee.
Tot 2006. Makelaar Harry Weghorst benaderde mij om zitting te nemen in het nieuw op te richten Wielercomité Profronde Wierden en ook om als microfonist te willen fungeren. Ik zei ja en nee, het eerste deed ik, het tweede weigerde ik. Maar wie Harry Weghorst kent weet dat ik kansloos was, hij bleef zeuren, ik bleef nee zeggen tot ik tenslotte overstag ging. Maar om dat voor één wedstrijd te doen, dat was ook niet reëel, dus ik begon dat jaar na zo’n twintig jaar opnieuw als speaker.
Die bewuste profwedstrijd werd als derny-race afgewerkt en was een groot succes. Bij de oud-profs won Henk Lubberding, terwijl het hoofdnummer met Leon van Bon ook al een topper als winnaar kreeg. Robbie McEwen won in 2007, terwijl in 2008 Bram Tankink als eerste over de meet kwam. Allemaal grote namen toen, en voor de wielerkenner nog steeds. Maar er waren ook andere namen, die indruk maakten, zoals oud-wereldkampioen sprint op de baan Theo Bos, en de Duitse sprinter Erik Zabel. Veel renners van naam stonden in Wierden bij deze Grote Prijs Jos Lammertink aan de start. Maar helaas was ( ook ) deze wedstrijd maar een kort leven beschoren.
Na drie keer was het over en uit, het werd te duur en ook de organisatiemoeheid kreeg vat op het uitvoerend comité. Jammer.
Zelf heb ik tot september 2019 als speaker gefungeerd, tot ik in de Profronde van Almelo afscheid nam. Van jeugd tot profs, van clubkampioenschappen tot Nederlandse Kampioenschappen, op de weg en in het veld. Maar toen men mij enkele maanden geleden nog een interviewde en ook naar de dernyraces in Wierden werd gevraagd kwamen als winnaars alleen Zabel en Bos bij mij naar boven.
Inderdaad, op tijd gestopt dus.
Harry Middeljans
