Aanvankelijk belde men mij. Zo van: “Sorry trainer, maar ik moet woensdagavond verstek laten gaan. Schoonmoeder is – helaas – jarig. Volgende week ben ik weer van de partij. Ik wens u nog een fijne training toe!” Inderdaad: niet meer van deze tijd. Inmiddels heb ik voor de woensdagavondgroep en voor degenen die ik op de zaterdagmorgen training geef aparte appgroepen geformeerd. De bedoeling is, dat men een bericht stuurt wanneer men verhinderd is of, erger, de groep verlaat.
Enfin, het aanvankelijk zakelijke berichtenverkeer werkte naar behoren zodat er geen ingewikkelde en door hoffelijkheden vertragende gedachtewisselingen via de auditieve weg hoefden plaats te vinden. Dat was in ieder geval de idee achter dat appgebeuren.
Gaandeweg vond er evenwel een soort vervuiling plaats in deze wijze van communiceren. Dit werd veroorzaakt door de op een misverstand gebaseerde veronderstelling, dat anderen geïnteresseerd zijn in de besognes van een individueel groepslid. Aldus slopen er mededelingen in die inzicht gaven in het gedachtengoed of het welzijn van de atleet. Zo werd in de appgroep gedeeld, dat een lid vanwege schimmelnagels aan de tenen voorlopig even niet de hardloopschoenen kon dragen, aangezien zij de pedicure ging bezoeken. Nu kun je nog stellen, dat deze onfrisse kennisgeving nog verklaart waarom iemand een tijdspanne afwezig is, maar toch.
Achteraf bleek, dat wij ons op een hellend vlak bevonden. Het duurde niet lang, of er verschenen foto’s op de app, waarop men witte lijven zag terwijl slechts uit het onderschrift kon worden afgeleid wie het betrof. Het ging namelijk om een vakantieprent. Vele volgden, met onderschriften die suggereerden dat men liever aan het strand in Mallorca verbleef dan op de training, wat niet bevorderlijk was voor de aanwezigheid op de baan.
Het werd nochtans affreuzer: grappenmakers sturen inmiddels liedjes met dubieuze teksten, zogenaamde “GIFjes” toonden beren, clowns, katten en vreemde lieden die steeds herhalende bewegingen en/of liederlijke teksten afscheidden, links die – indien aangeklikt – zonderlingen te zien geven die vals zingen of iets tot ontploffing brengen.
Mijn verzoek om een en ander te kuizen bleek een stem in de woestijn want inmiddels verschijnen dagelijks familiekiekjes, filmbeelden van hossende massa’s waartussen zich kennelijk een hardloper bevindt dan wel van trouwpartijen, jubilea en zelfs uitvaarten. Andere appen ongevraagde stemadviezen, showen een lelijk soort knaagdier dat blijkbaar een show gewonnen heeft, tonen hun nieuwe loopschoenen en – wat erger is – sturen een foto van een rode en bobbelige hoofdhuid, omdat men kennelijk in aanraking was gekomen met de processierups.
Kennelijk wil iedereen laten zien dat ze een geweldig leven leiden, of juist ons mededogen verdienen omdat ze een zielig bestaan hebben. Dat alles interesseert mij geen ene hol: excusez les mots. Kijk: foto’s van onze dochter die trouwde en van de Corgi’s die zo leuk op hun achterpoten kunnen staan: dát is pas leuk! Maar ja, maak ze dat maar eens duidelijk.
Erik Endlich
