Soms heb je van die terugkijk-momenten, momenten uit je eigen verleden die een zo onuitwisbare indruk hebben achtergelaten dat ze altijd wel een keer weer boven komen drijven. Het gebeurt vaker dan je denkt, zeker als je ouder wordt. Klopt, dan heb je ook meer mogelijkheden om in het verleden te duiken, beter gezegd vooral veel meer tijd.
Toen ik na mijn afstuderen als fysiotherapeut eerst nog mijn dienstplicht moest vervullen werd ik geplaatst in de opleiding tot sportinstructeur. Dienstplicht was overigens de verplichting om na je middelbare schooltijd in militaire dienst te gaan. Later is dat afgeschaft, kijk niet raar op als het toch weer ooit wordt ingevoerd. Reden: de oorlogen keren terug, van ver weg tot nu steeds dichter bij.
Na de algemene zaken in de eerste drie maanden werd ik overgeplaatst vanuit Amersfoort naar de Sportopleiding in Hooghalen, nabij Assen waar op een afgelegen terrein enkele barakken waren geplaatst, omgeven door sportvelden, hindernisbanen, en wat er verder zoal behoorde te zijn, zoals de kantine. De groep bestond voor het grootste deel uit afgestudeerden van de “sportacademie, die later onder andere in het onderwijs terecht kwamen, aangevuld met enkele fysiotherapeuten, een zwemleraar, et cetera. Ik kan niet anders zeggen dat ik daar een prachtige tijd heb gehad en veel geleerd heb waar ik later de vruchten van kon plukken.
Ik werd als sergeant sportinstructeur enkele maanden later geplaatst op de Willem-kazerne in Apeldoorn, waar vooral marechaussees werden opgeleid. Onder leiding opperwachtmeester Flip leerde ik daar in sneltreinvaart hoe het in militaire dienst toe gaat. Nooit geweten dat je als niet zwemmer binnen enkele uren kunt leren zwemmen . De opper langs de badrand met een lange haak, de (niet)zwemmer in het water, zonder hulpmiddelen, het was een belevenis, waar je met gefronste wenkbrauwen naar stond te kijken, maar wel uiterst effectief bleek, in ieder geval op zwemgebied …..
De opgedane kennis kon ik prima gebruiken. Voor wielervereniging De Zwaluwen deed ik onder anere zaaltrainingen, maar ook op een totaal ander terrein kon ik mijn opgedane kennis gebruiken. Toen ik werd benaderd of ik er niet voor voelde om als fysio een aantal uren te gaan werken op een dagverblijf voor mensen met een verstandelijke beperking hoefde ik niet lang na te denken. Bijna twintig jaar heb ik op de Schalm en de Leemhorst in Almelo fysiotherapie en sport verzorgd, een ervaring die ik niet had willen missen. En daarnaast organiseerde ik voor de bezoekers onder anere ook play-back shows. Prachtige avonden, waar altijd een regionale bekendheid als jurylid fungeerde. Artiesten als Harm oet Riessen, biljartvirtuoos kunststoten en radiopresentator Jan Brunnekreef ( Jan van De Zon ), ik vroeg hen en ze kwamen. Hoefde niet over nagedacht te worden, ze vonden het geweldig en werden door de prestaties en talenten van de artiesten compleet van de stoel geblazen.
Het zijn herinneringen die je nooit vergeet. En ik herinner me en beleef er steeds meer.
Heerlijk.
Harry Middeljans
