Hakim Ziyech gaat voetballen in Saoedie-Arabië bij Al-Nasar. Peroonlijk vond ik dit een van de vrolijkste berichten van de laatste tijd. Goed nieuws, was mijn eerste gedachte toen ik het las. Eindelijk verlost van dat chagrijnige smoelwerk en die beledigde verongelijktheid. Hij zal zich thuisvoelen in de gezellige dictatuur van de verlichte despoot, die de mensenrechten minder belangrijk vindt dan de olie-opbrengsten en zijn kamelen beter behandelt dan zijn onderdanen, die hij regelmatig een of meer lichaamsdelen armer of zelfs een kopje kleiner maakt. Gelet op zijn recente bezoekje aan bloedbroeder Quincy Promes zal hij zich zeer wel op zijn gemak voelen bij de keurslagers van de zandbak. Bovendien komt hij bij zijn nieuwe club Cristiano Ronaldo tegen en dat wordt dus een dolle boel in de kleedkamer. Al met al hebben we het hier voor de echte voetballiefhebber over een win-win-situatie. En met een contract van dertig miljoen kun je vaak vliegen van Riyadh naar Moskou.
Even leek het erop dat ook Lionel Messi richting woestijn zou verkassen, maar hij koos voor Inter Miami van David Beckham. Wel sloot hij een contract ter waarde van ruim twintig miljoen om drie jaar promotie te maken voor het land van kroonprins Mohammed bin Salman, de geestelijke vader achter de gruwelijke moord op de kritische journalist Jamal Kashoggi. Als tegenprestatie moet hij er jaarlijks één vakantie doorbrengen van minimaal vijf dagen (gratis reis, verblijf in vijfsterrenhotels en restaurants voor hem en maximaal twintig familieleden) en daarbuiten tenminste tien positief getoonzette posts op sociale media aan Saoedi-Arabië wijden. Dus geen woord over de achtergestelde positie van vrouwen, de discriminatie van de sjiitische minderheid, het aantal lijfstraffen, de dreigende executie van zeven minderjarige gevangenen en de 196 mensen die er vorig jaar de doodstraf kregen.
Met deze campagne pleegt de Argentijnse voetballer, die zich bij zijn landgenoten eerder dit jaar nog onsterfelijk maakte door in Qatar (!) met ‘La Albiceleste’ wereldkampioen te worden, hoogverraad aan de geschiedenis van zijn land dat tussen 1976 en 1981 onderworpen was aan een wrede junta onder leiding van de bloeddorstige dictator Jorge Videla (tevens de werkgever van de vader van onze koningin, niet te vergeten). Hij steekt hiermee een dikke middelvinger op naar de meer dan 30.000 politieke tegenstanders die werden opgepakt, gemarteld, verkracht, vermoord of levend uit het vliegtuig in zee gegooid. Of, de hoofdprijs voor extra lastige critici, met een condor in één kooi gezet. Op het Plaza del Mayo in Buenos Aires lopen de Dwaze Moeders nog steeds elke week een rondje, al meer dan veertig jaar, om aandacht te vragen voor het lot van hun verdwenen vaders, mannen, broers en zonen. Lionel Messi zet ze voor gek met zijn walgelijke egoïsme en karakterloze schraapzucht. Geniale voetballer. Waardeloze zak.
Peter Bonder
