Vanaf nu is het vrouwenwielrennen volwassen.
Het bericht afgelopen donderdag was kort en duidelijk. Lorena Wiebes stapte uit de Giro. Niet vanwege een val of een blessure, maar om wat meer rust in te bouwen richting de Tour de France voor de vrouwen. Het leverde op de diverse wielersites nogal wat reacties op. Lang niet iedereen kon begrip op brengen voor haar beslissing om te stoppen. Reacties als “ dat kun je niet maken “ tot “ was dan niet van start gegaan, zodat een ander had kunnen deelnemen “ kwamen voorbij, de beslissing van Lorena Wiebes riep het nodige ongenoegen op. Misschien ongewild heeft Lorena met deze beslissing een flinke discussie op gang gebracht. Hoewel ik ook reacties las van instemming waren de tegenstanders flink in de meerderheid. De “ geplande ” opgave werd niet gepikt. Not done.
Ik geef Lorena groot gelijk. En om de vergelijking met de mannen nog even door te trekken, daar gebeurt het al veel langer. Wielrennen is Big Business geworden de laatste jaren, het geld stroomt via de sponsorploegen binnen, renners verdienen prima, maar daar staat tegenover dat er wel geleverd c.q. gepresteerd moet worden. Achter elke ploegopstelling zit een gedachte, een plan. Wie stellen we op, wie kan ons op het uitgezette parcours het beste leveren. En hoe passen we de voorbereiding daar op aan. Zo gebeurt het al jaren, afstappen is soms een onderdeel van het plan, alles ten dienste van een nog groter doel.
Wat nu bij SD Worx gebeurt is schering en inslag bij de mannenploegen. Alles voor een groter doel, de beste opbouw naar wat het hoogtepunt van een bepaalde periode moet worden, daar gaat het om. Afstappen wordt niet altijd uitgelegd, maar een verhaaltje is snel gemaakt. Lichte griepverschijnselen, makkelijker faken bestaat niet. En in andere sporten gebeurt hetzelfde, inherent aan de enorme belangen in de huidige topsport.
Misschien heeft Lorena Wiebes het dameswielrennen wel een grote dienst bewezen. Door duidelijk aan te geven waarom ze uit de Giro verdween is plotseling een “nieuwe waarheid “ ontstaan. Geen smoes van een verkoudheid, die plotseling op kwam zetten. Duidelijkheid. Het vrouwenwielrennen is met grote stappen op weg naar volwassenheid. En dat moet je accepteren, de tijd van pappen en nathouden, de tijd van “ja maar, het zijn wel vrouwen, die enz. “ is voorbij. Eindelijk.
Met dank aan Lorena Wiebes.
Harry Middeljans
