Het kwam toch nog onverwacht: de overname van de macht in het mondiale tennis. Het zat er al even aan te komen dat de mastodont Novak Djokovic het vaandel weldra moest overdragen aan de nieuwe lichting, belichaamd door Alcaraz.
In het begin van de confrontatie op Wimbledon van oud tegen jong heerste het verleden, maar bij het vorderen van de wedstrijd imponeerde de toekomst steeds nadrukkelijker. Het leverde een heerlijke wedstrijd op waar bij Djokovic soeverein begon en daardoor de eerste set won. In de tweede set werd de verrassende kanteling zichtbaar.
De overname van de macht ging zich meer en meer en meer aftekenen. Djokovic was gemotiveerd, ook al omdat hij zijn achtste grandslamtitel binnen kon meppen, waarmee hij op gelijke hoogte kon komen met Roger Federer. Vanaf de tweede set zat dat er ook in, want
De jonge sensatie kreeg gaandeweg en meer vorm doordat Alcarez met toenemende bravoure meer vat op het spel van de oude meester kreeg. Er hing een sensatie in de lucht boven het dampende centrecourt in Londen. Het was tekenend dat Djokovic steeds vaker enige tijd rust nam.
Djokovic kon zijn achtste Wimbledon-titel pakken en zoeeu daarmee op gelijke hoogte komen met de Zwitserse recordhouder Roger Federer. De 36-jarige Serviër jaagt ook op zijn 24ste grandslamtitel, dat is het recordaantal van de Australische Margaret Court uit 1973.
Bij winst krijgt Djokovic voor de tweede keer de kans om de vier grandslamtoernooien in één kalenderjaar te winnen. Dit zou dan in september bij de US Open in New York moeten gebeuren. Hij had in 2021 voor het eerst de mogelijkheid, maar verloor toen in New York de finale van de Rus Daniil Medvedev.
