Vooraf was al duidelijk dat de dertiende etappe van de Ronde van Spanje een heel zware zou worden. Voor het eerst lag de eindstreep van een bergetappe in Frankrijk, en met onderweg o.a. de Aubisque en de finish op de Tourmalet konden de renners de borst nat maken. Dat beloofde op voorhand strijd, heel veel strijd. Met Sepp Kuss als leider, de bergkoningen Roglic en Vingegaard als luxe helpers/metgezellen, voor Jubo-Visma zag het er goed uit. Maar wat kon de concurrentie, wat kon Soler, wat kon Remco Evenepoel, hoe zouden Mas en Ayuso deze dag verteren.
Soms gebeuren dingen die je niet ziet aankomen. Want wie vooraf gezegd zou hebben dat Evenepoel al vanaf de eerste beklimming in grote problemen zou komen was voor gek verklaard. Maar na de beklimming van de Aubisque was het duidelijk, Remco kon het tempo niet bijbenen. Streep erdoor, geen tweede eindzege op rij. Jose de Cauwer c.s. hadden het er maar lastig mee. “Het eerste wat je denkt, er moet iets aan de hand zijn “. Het antwoord van de Cauwer kwam onmiddellijk: “Dat kun je wel zeggen “.Gelukkig kreeg de wielerkenner in de Cauwer snel de overhand, dit ging niet meer goed komen. Zijn collega was minder snel overtuigd, in de afdaling constateerde hij dat Evenepoel “ toch een paar seconden dichterbij geslopen is” op een je-kunt-nooit-weten toon Maar José was duidelijk, “ze zullen stilaan vallen als vliegen”. Hetgeen ook voor Remco gold.
De lijdensweg van Remco Evenepoel duurde lang. De huldigingen waren al geweest toen hij 27 minuten en 5 seconden na Jonas Vingegaard over de streep kwam. Een mokerslag, zo zal hij dit ervaren hebben. Na de prima tweede plaats in de tijdrit achter specialist Ganna leek het er op dat zijn vorm weer beter werd. Hij werd hard met de feiten geconfronteerd, niet dus. En dat hij na afloop de pers niet te woord wilde staan, daar zal menigeen ongetwijfeld het nodige van vinden, maar ik geef hem ditmaal groot gelijk.
Jumbo-Visma heerst en verdeelt. Met grote namen die zich volledig wegcijferen voor ploeggenoten die niet alleen bij de wereldtop horen, maar in etappewedstrijden de top vormen. En dus reed Dylan van Baarle als eerste kilometers op kop, gevolgd door Robert Gesink, die de leidersrol over nam als “controller of the day”. Rangen en standen, dat telt op dat moment niet. Het resulteerde in een prachtige 1-2-3, en die volgorde bezetten ze ook in het algemeen klassement. En wie er van die drie tenslotte als winnaar gehuldigd wordt over ruim een week, dat mogen ze mooi met elkaar uitvechten. Ver voor Mas, Ayuso en Soler.
Wat een weelde voor Jumbo-Visma.
Harry Middeljans
