Het failliet van het voetbal is een feit, nu zogenaamde fans – de hardcorefans die kennelijk in één vak bijeen gedreven zijn – een wedstrijd hebben stilgelegd. Dat is voor de buitenwacht, waartoe ik mij reken, een nauwelijks te bevatten gebeurtenis. Dat er een bekertje het veld opwaait is te billijken, al betreft het een vervelend gevalletje zwerfafval. Maar dat vuurwerk: mag dat naar binnen? Zijn er personen uit (vermoedelijk) achterstandswijken, die een voorraadje op hun kamer hebben, onder de posters van hun voorheen favoriete ploeg? Inmiddels weten we, hoezeer de binnen stadsgrenzen opgeslagen rotjes, vuurpijlen en kanonslagen een reeks huizen in de as kan leggen. Inclusief bewoners. Enfin, deze bloem der natie gooit het goedje bij herhaling op het veld en dan is de wedstrijd voortijdig gespeeld. Vervolgens worden de teleurgestelde lummels op hun wenken bediend en mag een kop-van-jut het veld ruimen.
Hoewel er ook binnen en buiten de atletiekbanen inmiddels sprake is van uitwassen, zijn wij nog lichtjaren verwijderd van het hooliganniveau bij voetbal. Zo wordt er wel eens door een ploegleider tijdens de competitie een protest ingediend. Het gaat dan om een vertesprong die ten onrechte is afgekeurd, een niet-erkend record vanwege windvoordeel, of een afgewezen protest waartegen geprotesteerd is. Het fijne is dan wel weer, dat het publiek zich er niet mee bemoeid door bijvoorbeeld verhit de baan te betreden. Er is doorgaans geen publiek, op ouders, grootouders en een enkel verveeld kind na. Dat is weer anders tijdens internationale wedstrijden, maar daar zitten dan de liefhebbers die in beginsel alles mooi vinden.
Dat brengt ons bij de vraag of de atletiek nog enkele slagen te maken heeft voordat boze atletiekhooligans het wedstrijdverloop beïnvloeden. Ik meen te mogen stellen dat het zover niet zal komen. Het heeft vooral te maken met het individuele karakter van de moeder aller sporten. Men juicht niet voor een ploeg of nationaal elftal, maar voor excellerende personen. Daarbij doet bijna iedereen aan hardlopen en er is geen individualistische sport dan dat. Dan krijg je een ander soort supporter.
Rest de vraag of het voetbal nog wel toekomst heeft. Jazeker is het antwoord: voorwaarde is dat het veld gehalveerd wordt. Vervolgens spelen er twee ploegen van elk vier spelers. Zie ook het strandvolleybal en het streetbasketbal, waar er beperkte deelnemers zijn. Deze verdunning van plaatselijke belangen leidt ertoe, dat slechts echte liefhebbers gaan kijken. Het schuim der natie, gehuld in hoodys en bewapend met straatstenen, ziet men dan langzamerhand afdruipen. Rest de vraag waar dit rapaille zich dan verzameld.
Misschien bij het rugby. Scheelt wel politie-inzet. Want mocht het misgaan op de tribune, dan komen de geblokte spelers wel even een vakje ontruimen. Levert vast mooie tv op.
Erik Endlich
